42 2

M

elips® pływu słonecznego

elipsa pływu

księżycowego

^P°^W8t6nie P^óWobiwego pŁY* M"»>l«cina i ^kwadratur«>wego /b/ - nierówno*.

2*5* Dynamiczna teoria pływów

m

Dalszym rozwinięciem teorii statycznej jest wprowadzenie interpretacji pływu jako okresowych wahań poziomu morza w wyniku przemieszczania się fal długich* Laplace * jak wspomniano w historii badań zjawiska pływów, stwierdził, że w wyniku inercji mas wodnych elipsoida pływu nie może zachować położenia równowagi statycznej. Zjawisko pływu charakteryzuje się nie tylko falę wymuszoną,ale posiada. także właściwości fal swobodnych, których propagacjo przebiega pod wpływem sił ciężkości, tarcia i siły Coriolisa. Na realnej powierzchni oceanów przemieszczające się fale postępowe przekształcają się na skutek tarcia o dno i siły tarcia wewnątrz cieczy oraz efektów oddziaływania lądów.

Rozpatrzmy sytuację uproszczoną. Zakładamy, że na kuli ziemskiej brak jest lądów. W czasie doby wymuszona fala pływu winne przemieścić się po równoleżniku danej szerokości geograficznej. Droga więc na szerokości <f równa się 2TTr-cos<£. pak wiemy prędkość fali długiej    zalezy

od głębokości morza i wynosi cji wymagany byłby warunek:

[ gdzie:

r - promień Ziemi,

At - ilość sekund w ciągu doby

/41/