457 2

11.7. ROZWÓJ ENERGETYKI JĄDROWEJ

Projekt reaktora EPR jest najnowszym osiągnięciem w zakresie technologii reaktorów wodnych ciśnieniowych, choć zasadnicze rozwiązania konstrukcyjne reaktora nie ulegają zmianie (rys. 11.13), a zaawansowane rozwiązania całości projektu zapewniają konkurencyjność ekonomiczną, zarówno pod względem kosztu mocy zainstalowanej, jak i jednostkowego kosztu wytwarzania energii.

Część konwencjonalna bloku EPR realizowana jest przez firmę Siemens, która była dostawcą 51 kompletnych elektrowni jądrowych i w tej roli występuje na budowie bloku nr 3 w elektrowni Olkiluoto w Finlandii. Turbina tej elektrowni składa się z jednego kadłuba wysokoprężnego i trzech kadłubów niskoprężnych. Stanowi ona szczytowe osiągnięcie w tej dziedzinie, tworząc największy pojedynczy blok na świecie, o najwyższej mocy znamionowej 1720 MW_C, długości łopatki ostatniego stopnia wynoszącej 1829 mm i przewidywanej sprawności 39,8%. Nowym rozwiązaniem technicznym jest zastosowanie pionowego separatora wilgoci.

11.7.4.2. Reaktor energetyczny AP-600/1000 [11.7]

W 1999 roku firma Westinghouse (USA) uzyskała certyfikat Narodowego Dozoru Jądrowego, tzw. certyfikat NRC (ang. Nuclear Regulatory Comission) dla rozpoczętego w 1985 roku projektu nowoczesnej elektrowni jądrowej, wyposażonej w elementy pasywne, o mocy elektrycznej 600 MW. Aktualnie przeszedł także procedurę zatwierdzania w USA przez NRC reaktor AP-1000 o mocy powiększonej do 1090 MW.

Projekt reaktora AP-1000 opiera się na konwencjonalnej konfiguracji z dwiema pętlami obiegu pierwotnego i dwiema wytwornicami pary, które udoskonalono pod względem wielu szczegółowych rozwiązań (rys. 11.14). Połączenie wytwornic pary ze zbiornikiem reaktora zrealizowane jest przez dwa rurociągi

Rys. 11.14. Obieg pierwotny reaktora AP-600 i AP-1000, wg [11.7]

1 - zbiornik reaktora; 2 - zespół napędów prętów regulacyjnych; 3 - generator pary; 4 - pompy zasilające; 5 - stabilizator ciśnienia; 6 - dopływ wody do generatora pary; 7 - dopływ wody do rdzenia

457