390 3

9. POTRZEBY WŁASNE ELEKTROWNI PAROWYCH

zaczepowymi. Układ ten, przy funkcjonalnym podziale napędów na sekcje, jest elektrycznym „przedłużeniem” procesów technologicznych kotła i turbozespołu, zapewnia więc korzystną strukturę niezawodnościową potrzeb własnych.

9.5.3. Układy zasilania rezerwowego

Do uruchamiania bloku, jego odstawiania oraz do zasilania w przypadku, gdy zawiedzie zasilanie z zaczepu, niezbędne jest źródło rezerwowe. Przez pewien czas opracowywano układy, w których rezerwę stanowiły sekcje rozdzielnic sąsiednich bloków (rezerwa utajona); z powodu braku rezerwy w egasie postoju sąsiedniego bloku nie przyjęły się one jednak szerzej. Obecnie stosuje się odrębne transformatory rezerwowo-rozruchowe, niezwiązane elektrycznie z żadnym blokiem (rezerwa jawna).

We współczesnych elektrowniach transformatory rezerwowe są przyłączane do szyn rozdzielnicy głównej. W związku ze znacznymi kosztami pól rozdzielnic najwyższych napięć (110; 220; 400 kV) stosuje się w energetyce światowej różne sposoby ich przyłączania, przedstawione na rysunku 9.8. Wariant na rysunku 9.8a przedstawia najbardziej rozpowszechniony obecnie sposób przyłączenia za pomocą oddzielnego wyłącznika (rozdzielnica dwusystemowa z systemem obejściowym od strony linii). W związku z trudnością wykonania transformatora o stosunkowo małej mocy (30-t-60 MVA) i dużej przekładni, np. 400/6 kV, stosuje się dwustopniowy układ transformacji (rys. 9.8b). Do szyn rozdzielnicy głównej przyłącza się naj-

220 kV    $    _400kV    C)    _{220ky    mkV}

50/25/25MVA 110/6/6 kV

Rys. 9.8. Warianty przyłączenia transformatorów rezerwowo-rozruchowych do rozdzielnicy głównej elektrowni

390