3tom163

4. STACJE ELEKTROENERGETYCZNE

6.    Jeśli zachodzi potrzeba — zaprojektować instalacje pomocnicze, np. instalacje sprężonego powietrza i dobrać urządzenia tych instalacji.

7.    Wykonać rysunek zestawieniowy rozdzielnicy podając jej typ, napięcie znamionowe, prąd znamionowy szyn zbiorczych, typy dobranych pól oraz numery' rysunków przynależnych do rozdzielnicy, a wykonanych w ramach rozwiązań indywidualnych (schematy zasadnicze i montażowe obwodów wtórnych, rysunki montażowe wnęk itp.).

8.    Wykonać zestawienie zbiorcze zainstalowanych w rozdzielnicy aparatów i osprzętu.

9.    Wykonać szkic budowlany pomieszczenia rozdzielnicy zgodnie ze wskazówkami podanymi w albumie oraz wymaganiami odpowiednich przepisów. Projekt budynku powinien być wykonany przez projektanta branży budowlanej.

4.5. Potrzeby własne stacji

4.5.1.    Odbiorniki potrzeb własnych

Potrzebami własnymi stacji nazywa się zespół urządzeń i odbiorników, które są zlokalizowane na terenie stacji i służą do zapewnienia prawidłowego jej działania w każdym stanie pracy.

Odbiornikami prądu przemiennego są: lampy oświetlenia podstawowego terenu i budynków stacji, grzejniki elektryczne w budynku stacji oraz w szafkach kablowych i kioskach przekaźnikowych, napędy wentylatorów i pomp układu chłodzenia transformatorów, napędy przełączników zaczepów transformatorów, silniki napędów łączników, silniki wentylatorów w pomieszczeniach rozdzielni, prostowniki oraz przetwornice do ładowania baterii akumulatorów i bezpośredniego zasilania urządzeń pomocniczych prądu stałego, sprężarki powietrza, urządzenia elektryczne instalacji olejowej, warsztatów mechanicznych, instalacji wodociągowej itp.

Odbiornikami prądu stałego najczęściej są: niektóre urządzenia zabezpieczeń, automatyki, sygnalizacji i sterowania, silniki napędów łączników oraz oświetlenie bezpieczeństwa.

Nie wszystkie z wymienionych urządzeń występują w każdej stacji; w niektórych stacjach mogą być jeszcze inne odbiorniki. W dużych stacjach 400 kV łączna moc odbiorników potrzeb własnych może przekraczać 1 MV ■ A, w małych stacjach 110 kV na ogół jest rzędu 100 kV-A.

4.5.2.    Źródła i układy zasilania potrzeb własnych

Odbiorniki potrzeb własnych prądu przemiennego zasila się z wydzielonej rozdzielnicy potrzeb własnych prądu przemiennego. Z rozdzielnicy tej nie należy zasilać innych odbiorów, nie będących odbiornikami potrzeb własnych stacji. Rozdzielnica potrzeb własnych zwykle jest zasilana z transformatorów potrzeb własnych. W stacjach 110 kV stosuje się dwa transformatory o mocy 75 lub 100 kV ■ A zasilane z dwóch sekcji szyn rozdzielnicy SN. Każdy transformator powinien pokrywać pełne zapotrzebowanie stacji na moc. W ważnych stacjach 220 i 400 kV zwykle instaluje się trzy transformatory potrzeb własnych: dwa zasilane z trzeciego uzwojenia transformatorów 220 lub 400 kV, a trzeci — z lokalnej sieci SN (rys. 4.43). W szczególnie ważnych stacjach instaluje się ponadto spalinowe agregaty prądotwórcze.

W małych stacjach o jednym źródle zasilania rozdzielnica potrzeb własnych prądu przemiennego również może mieć jedno zasilanie. Dopuszcza się także zasilanie odbior-

Rys. 4.43. Schemat zasilania rozdzielnicy potrzeb własnych prądu przemiennego w dużej stacji 400/110 kV

ników potrzeb własnych bezpośrednio z wydzielonej części rozdzielnicy sieciowej o napięciu 400/230 V (np. w stacjach miejskich lub przemysłowych oddziałowych).

Odbiorniki o szczególnych wymaganiach co do ciągłości zasilania oraz parametrów napięcia zasilającego (urządzenia telemechaniki, komputery itp.) zasila się z jednofazowej rozdzielnicy napięcia przemiennego bezprzerwowego. Rozdzielnica taka jest zasilana

b)

aj

230V^    400/230400/230YŁ,    230

Rys. 4.44. Uproszczony schemat zasilania rozdzielnic potrzeb własnych: a) prądu stałego 220 V oraz prądu przemiennego bezprzerwowego 220 V w dużej stacji; b) prądu stałego 48 V