3tom352

11. OCHRONA PRZECIWPORAŻENIOWA W INSTALACJACH ELEKTRYCZNYCH 706

Rys. 11.13. Przykład sieci TN-C-S z zastosowaniem odbiorników I klasy ochronności

— układ TN-S (rys. 11.14). Układ TN-C (rys. 11.15) jest praktycznie w budownictwie nie stosowany; jest natomiast realizowany na zasadach wyłączności w elektroenergetycznych sieciach zasilających.

Jako urządzenia ochronne w obwodach odbiorczych stosuje się wyłączniki przetęże-niowe (nadmiarowe) lub wyłączniki różnicowoprądowe. Bezpieczniki nie mogą być wykorzystywane do tego celu, ponieważ — jak wynika z ich charakterystyk — nie mogłyby one zapewnić szybkiego wyłączenia zasilania nie tylko w czasie wymaganym, podanym w tabl. 11.3 i 11.4, ale również w czasie 5 s. Mogą być one wykorzystywane jedynie dla zabezpieczenia linii zasilających i rozdzielczych.

_
E
			cr

Rys. 11.15. Przykład sieci TN-C z zastosowaniem odbiornika I klasy ochronności

Rys. 11.14. Przykład sieci TN-S z zastosowaniem odbiornika I klasy ochronności

Przy doborze zabezpieczeń należy zwracać uwagę na konieczność zapewnienia wybiorczego zadziałania urządzeń zabezpieczających w całej instalacji w taki sposób, aby w przypadku zwarcia zadziałało jedynie urządzenie najbliższe miejscu uszkodzenia, a pozostałe elementy instalacji nie zostały pozbawione napięcia.

Przedstawione na rysunku 11.16 zabezpieczenia Z1, Z2 i Z3 powinny być tak dobrane, aby Z1 wyłączały jedynie uszkodzenia lub przetężenia elementów instalacji w strefie pomiędzy tablicami Tl i T2; Z2 — w strefie pomiędzy tablicami T2 i 73, a zabezpieczenia Z3 — wszystkie nieprawidłowości występujące w instalacji odbiorczej. W przypadku zabezpieczeń przetężeniowych konieczne jest porównanie ze sobą charakterystyk poszczególnych, szeregowo umieszczonych urządzeń z uwzględnieniem prądów zwarciowych o szczególnie dużych wartościach.

Przy stosowaniu wyłączników różnicowoprądowych umieszczonych szeregowo w instalacji należy przestrzegać następujących zasad:

—    charakterystyka prądowo-czasowa wyłącznika zainstalowanego po stronie zasilania powinna w całym swoim przebiegu znajdować się powyżej charakterystyki prądowo--czasowej wyłącznika zainstalowanego po stronie odbioru;

—    wartość prądu wyzwalającego wyłącznika zainstalowanego po stronie zasilania powinna być co najmniej trzykrotnie większa od wartości prądu wyzwalającego wyłącznika zainstalowanego po stronie odbioru.

Jeżeli w instalacji lub jej części nie mogą być spełnione warunki samoczynnego wyłączenia zasilania i nie mogą być zastosowane inne środki ochrony dodatkowej, to powinny być wykonane miejscowe połączenia wyrównawcze, zwane połączeniami wyrównawczymi dodatkowymi.

11.7.1.3. Układ sieci TT

W układzie tym wszystkie części przewodzące dostępne, chronione wspólnie przez to samo urządzenie ochronne są połączone ze sobą przewodami ochronnymi i przyłączone do tego samego uziomu. Ten sposób ochrony nosił w Polsce dotychczas nazwę uziemienia ochronnego i był powszechnie stosowany.

W przypadku zwarcia o pomijalnej impedancji pomiędzy przewodem fazowym a częścią przewodzącą dostępną tworzy się pętla zwarciowa (rys. 11.17): faza transformatora — przewód fazowy — miejsce zwarcia — przewód ochronny — uziemienie R₀ — ziemia — uziemienie R_r. Prąd zwarciowy jest ograniczony, praktycznie rzecz biorąc, przez rezystancję uziemień R₀ i R_r. Impedancje transformatora i przewodów są małe i nie mają istotnego wpływu na wartość prądu zwarciowego.

Rys. 11.16. Przykład szeregowego usytuowania zabezpieczeń w instalacji

Zl, Z2, Z3 —urządzenia zabezpieczające; 1 — odbiornik I klasy ochronności; 2 — odbiornik II

klasy ochronności

Rys. 11.17. Przykład pętli zwarciowej w układzie sieci TT