ALG)0

290 Rozdział 12. Czy komputery mogą myśleć?

int WybierzRuch(gracz, plansza)

(// wybór ruchu zależy od tego, kto gra if (gracz==czlowiek) do (

cout << 'Twój wybór(0..8): cin >> ruch;

Iwhile (!Zajete(plansza, ruch));

else

COUt « "Ruch komptera:\n"; ruch=MiniMax(plansza,gracz); return ruch; l

i*	*
|3	X	5
k	•	%

Rys. 12-6.

Generowanie listy możliwych ruchów gracza na podstawie danego węzła.

3 możliwe ruchy dla X

Treść procedury MiniMax jest dokładnym tłumaczeniem algorytmu ze strony 287, oczywiście z uwzględnieniem struktur danych właściwych dla danej gry. Pozorną trudność może sprawić generowanie w'ęzłów-potomków danego węzła. Rysunek 12-6 ukazuje wynik funkcji generuj dla pewnego w^;ęzła w (zakładamy, że ruch należał do gracza stawiającego „krzyżyki”). Nasuwają się tutaj na myśl jakieś listy, drzewa, zbiory... Popatrzmy jednak, jak sprytnie można zakodować listę potomków danego węzła, z użyciem tylko jednej pomocniczej planszy (patrz lysunek 12 - 7). Wystarczy się umówić, że wpisanie wartości innej, niż-I oznacza jeden wygenerowany węzeł: pozwala to nam upakować w jednej planszy całą listę możliwych ruchów!

°-l	'-1	^21
Pi	^4-1	■1
	^7-1	*-1

Rys. 12- 7. Kodowanie listy węzłów potomnych przy użyciu tylko jednego węzła.