Arachne w pająka przeistoczona, S Grochowiak 1

St. Grochowiak

Arachne w pająka przeistoczona (z tomu Nie było lata, 1969)

Opiece Niebios Należy przypisać Przeobrażenie Arachne w pająka.

Do dzisiaj wzbudza w śmiertelnych zachwyt

Wielkoduszność Ateny -

Tej matrony z włócznią -

która nie bacząc na doznane krzywdy,

na urągowisko i potwarz,

Podniosła mała dziewkę z martwych I dała jej odwłok.

Arachne w istocie przędła lepiej; załiż

Przystoi byle tkaczce wynosić swe welony i wieszać na drzewach, Gdy bogini z włócznią -W nieśmiertelnym mozole -Dziergała swą szmatę?

Inna rzecz pająk. Onże, stwór pośledni,

Nie zagraża bogom; jest dziełem ślepego Zrządzenia natury; mieszaniną popiołu i pleśni;

Pożal się, Zeusie; wirtuozem odbytu.

I tak

metamorfoza Arachne

Była nie tylko strzelistym aktem dobroci,

ale i cierpkim owocem

Głębokiego Rozumu.

Nie stało się od razu - o nie. W wielkim bólu Każdy paluszek dziewicy wypuszczał kosmate kłącza,

Wysmukła szyja wchodziła w kadłub jak dłuto w głaz, oczy ogromniały od grozy.

W wielkim lęku

Delikatny narząd płci i czułości,

Przeobrażał się w chitynowe obcęgi instynktu,

A żądza krwi Dopiero miała nadejść.

Jednakże -

Jak twierdzą obeznani w rzeczy -

Prawdziwa męka wstrząsnęła półowadzim ciałem Arachne,

Gdy już doszczętnie stał się jawny Wyrok

O dozgonnej utracie głosu.