BOGACZ i ŁAZARZ

Pewnego razu Pan Jezus opowiedział przypowieść o bogaczu i Łazarzu.

W dużym i pięknym domu mieszkał bogaty człowiek. Miał tak wiele pieniędzy, że żył beztrosko, codziennie urządzając uczty. Dom bogacza rozbrzmiewał dźwiękami wesołej muzyki, a stoły uginały się od różnych przysmaków i napojów.

W tym samym czasie pod drzwiami domu bogacza leżał chory człowiek, Łazarz. Na próżno wyciągał rękę, prosząc choćby o kromkę chleba. Bogacz, beztroski i zadowolony z siebie, nie zauważał Łazarza, przechodził obok niego obojętnie i nigdy nie przyszło mu do głowy, aby pomóc głodnemu i choremu.

Łazarz pozbawiony opieki umarł pod drzwiami bogacza i został zabrany do nieba. Wkrótce pojem umarł także bogacz, ale niebo było dla niego zamknięte, gdyż na ziemi, żyjąc w bogactwie, był wobec innych obojętny i nigdy nikomu nie przyszedł z pomocą.

Opowiadając tę przypowieść Pan Jezus chciał wszystkim przypomnieć, że ci, którzy dzielą się z innymi i pomagają potrzebującym, otrzymają wieczną nagrodę w niebie.