CCF20100111021

Ćw. IV Roztwory koloidowe, zawiesiny, emulsje, koloidy ustroju, wykrywanie białka.

1.    Roztwory koloidowe to roztwory, w których wielkość cząstek substancji w rozpuszczalniku wynosi od I -100 mikronów, cząstki te nie osadzają się, nie ulegają sedymentacji. Maja one ze względu na dużą powierzchnie zdolność adsorbowania na powierzchni wspólnych jonów, skutek czego cząstki otoczone tego samego znaku jonami odpychają się wzajemnie co utrudnia ich koagulacje. Niezaglomeryzowane cząstki osadu koloidalnego tworząpseudoroztwor zol, który w wyniku koagulacji przechodzi w żel.

2.    Proces odwrotny do koagulacji to peptyzacja.

3.    Koloidy hydrofobowe nie posiadają powinowadztwa do wody, dodatek niewielkiej ilości elektrolitu powoduje natychmiastową koagulację i strącanie się kłaczkowatego osad.

4.    Koloidy hydrofitowe posiadają powinowadztwo do wody, w celu koagulacji trzeba dużych ilości elektrolitów.

5.    Białka jako wielkocząsteczkowe związki posiadają zjonizowane grupy aminowe i karboksylowe, wykazują zdolność wiązania wody, pęcznieją a następnie rozpuszczają się tworząc opalizujące roztwory. Wielkość cząsteczek białka od 5 do 100 mmikronów, czyli tworzą roztwory koloidalne..

6.    Na rozpuszczalność białek w wodzie wpływająjony soli, niewielkie ich stężenie wpływa dodatnio, jednak powyżej wartości granicznej następuje wysalanie białka. Nie traci ono swych biologicznych funkcji., natomiast sole metali ciężkich, mocne kwasy oraz wysoka temperatura wytrącają białko w sposób trwały powodując zniszczenie jego struktury. Jest to denaturacja białka.

7.    Białka płynów ustrojowych wymieszane z wodą i rozpuszczonymi w niej nieorganicznymi i organicznymi związkami tworzą zole, stanowiące właściwe środowisko wewnątrzkomórkowe

8.    Białko w moczu

Obecność białka w moczu nazywa się proteinurią. Białka osocza krwi, które przechodzą do moczu to albuminy, globuliny i fibrynogen. Dzięki specyficznej budowie błony filtracyjnej kłębuszków nerkowych zostają zatrzymane białka osocza, a tylko śladowe ilości są wydalane z moczem — do 150 mg na dobę, dlatego mówi się że mocz prawidłowy nie zawiera białka.

Białkomocz to występowanie białka w moczu w ilości dającej się określić metodami analitycznymi. Może być fizjologiczny — po posiłku bogatym w białko, po nadmiernym wysiłku, po zimnej kąpieli, w czasie ciąży i porodu oraz patologiczny występujący w chorobach nerek i gruczołu krokowego i inn.

Ćw. wykrywanie białka w moczu -

-    próba z kwasem sulfosalicylowym

-    próba koagulacyjno - cieplna.