CCF20101119008(1)

Dopplera jako krzywa prędkości krwi albo obraz przepływającego strumienia krwi, którego prędkość przedstawiona jest kolorem (niebieskim lub czerwonym - krew żylna lub tętnicza). Najprostsza prezentacja typu A polega na rejestracji na ekranie oscyloskopu kolejnych impulsów odbitych od poszczególnych granic ośrodków, przy czym znając częstotliwość generatora podstawy czasu oscyloskopu można określić głębokości na których nastąpiło odbicie. Amplitudy impulsów odbitych są miarą współczynnika odbicia i tłumienia impulsów. Prezentacja typu B jest bardziej złożona, pozwala na odwzorowanie obrazu dwuwymiarowego dzięki modulacji przez sygnały odbite jasności plamki wywołanej wiązką elektronów na ekranie oscyloskopu. Wiązka ta jest przesuwana na płaszczyźnie poprzez ruch głowicy (prezentacja B statyczna) po powierzchni badanej lub też poprzez przełączanie odpowiednich segmentów przetwornika piezoelektrycznego wytwarzającego wiązki ultradźwięków przemiatające penetrowany obszar (głowica nieruchoma, prezentacja B dynamiczna). Prezentacja M pozwala na rejestrację na ekranie oscyloskopu struktur ruchomych (np. zastawek serca). Prezentacja typu 3D pozwala na obrazowanie trójwymiarowe.

• Terapia ultradźwiękowa

Czynne zastosowanie ultradźwięków na żywe organizmy i tkanki biologiczne wykorzystuje się w terapii ultradźwiękowej. Ze względu na najkorzystniejsze pochłanianie fal ultradźwiękowych przez tkanki do tych celów stosuje się fale o częstotliwościach w przedziale 800 - 1000 kHz i natężeniach rzędu 2-3 W/cm². Dzięki temu efekty mechaniczne i cieplne wywołują swego rodzaju mikromasaż elementów tkanek, polepszając przemianę materii. W nadźwiękawianym organizmie zaobserwować też możemy lokalne przekrwienia, zmiany limfatyczne. Zróżnicowanie impedancji akustycznych poszczególnych tkanek powoduje wydzielanie się ciepła szczególnie na powierzchniach granicznych warstw, błon. Przy odpowiednim doborze natężenia i czasu działania ultradźwięków jest to zjawisko korzystne, bowiem niewielki wzrost temperatury powoduje uaktywnienie biologicznego działania tkanek. Zwiększenie tych parametrów może spowodować działanie destrukcyjne struktur biologicznych ze względu na silne przegrzanie i pojawienie się kawitacji. Podstawowym problemem w terapii ultradźwiękowej jest dobór odpowiedniego dawkowania ultradźwięków, zależnego od iloczynu natężenia ultradźwięków i czasu ich działania. Do ustalenia takiej dawki konieczna jest znajomość właściwości akustycznych tkanek [tabela II]. Zgodnie z prawem Amdta-Schultza, które mówi, że słabe bodźce pobudzają, silne hamują, a najsilniejsze niszczą ustalono następujące dawkowanie:

9