CCF20120925024

pa. Plastelinkowi, który obserwował wszystko uważnie ze swojego parapetu, wydawało się, że pani na jej widok odetchnęła z ulgą. Wkrótce potem pojawili się inni rodzice.

Kiedy ostatnie dzieci wyszły z sali i przedszkole opustoszało, Plastelinek mógł spokojnie oddać się rozmyślaniom. O pięknej Petroneli z Pernambuko, oczywiście. Wyobrażał sobie, jak przechadzają się razem po parku i karmią wiewiórki. Najpierw karmią, a potem jeżdżą na nich jak na koniach. Skaczą z drzewa na drzewo, zwiedzają razem dziuple i zakamarki pod zielonymi liśćmi. Plastelinek się rozmarzył. Wyobraził sobie, że jest rycerzem, Petroncła piękną królewną, a rozłożysty kasztanowiec to ich królestwo. Ale nagle... Co to? Ktoś chce porwać piękną królewnę! Smok? Nie! To człowiek w berecie. Plastelinek rzucił się, żeby ją ratować, ale człowiek w berecie był silniejszy. Złapał Petronelę za nogę i...

26