CIMG0098

Początek dżumy w Penrith jesienią 1597 roku. Linia przypisana każdej osobie jest podzielona na część obejmującą okres utajony i zakaźny; śmierć jest oznaczona duża kropką. Andrew Hogson, przybysz wynajmujący mieszkanie u Johna Railtona, zaraził przed śmiercią tylko trzech członków jego rodziny. Mabel Railton zaraziła się najprawdopodobniej od któregoś ze swoich dzieci

Pierwsza z ofiar - Andrew Hogson zmarł 22 września, a jego pogrzeb oznaczono na diagramie kropką. Ponieważ uważamy, że zaraził się 37 dni wcześniej, przedłużyliśmy linię, cofając się do 16 sierpnia i zaznaczając okres od zarażenia do śmierci.

Hogson przyjechał między 23 sierpnia a 6 września 1597 roku i zamieszkał u Johna Railtona, wytwórcy sztućców, mieszkającego w małym, bielonym domku z kamiennym dachem, stojącym przy Nether End, będącym częścią wielkiej drogi północno-zachodniej przechodzącej przez centrum miasta. Hogson zaraził trzech członków rodziny Railtona, lecz nie przekazał choroby nikomu innemu. Przypuszczalnie nie spędzał za dużo czasu w gospodzie i nie poruszał się po mieście.

Rodzina Johna Railtona znajduje się jako następna na diagramie. Pogrzeb córki Elizabeth (lat 22), syna Johna (lat 20) i Johna Railtona zaznaczone są kropkami na liniach zaczynających się 37 dni wcześniej, kiedy zostali zarażeni. Widać wyraźnie, że Hogson przekazał chorobę każdemu z nich przed swoją śmiercią. Księgi odnotowują, że Mabel, żona Johna Railtona, zmarła 4 listopada. Z diagramu widać wyraźnie, że zaraziła się po jego śmierci. Musiała zarazić się od któregoś z członków swojej rodziny, prawdopodobnie od córki Elizabeth. Zatem człowiek, który przyniósł dżumę do Penrith, zaraził tylko trzy osoby.

Epidemia rozszerzyła się następnie na rodzinę Anthony’ego Railtona, brata Johna. Podczas wizyty Elizabeth i John przenieśli chorobę na swoich kuzynów Anthony’ego (lat 14) i Elizabeth (lat 22).

Zaraza pokonała pierwszą przeszkodę: przeniosła się do następnego domostwa. Zarażanie wewnątrz jednej rodziny było stosunkowo proste, lecz jeśli choroba nie miała całkowicie wygasnąć, musiała być przeniesiona dalej. Wtedy dopiero misja była wypełniona.

Następni zarażeni to członkowie rodziny Hewer. Ojciec rodziny Thomas i troje dzieci zmarli między 10 a 23 listopada. Na diagramie pokazaliśmy, że John Railton i jego dwoje dzieci muszą być odpowiedzialni za przeniesienie choroby do rodziny Hewer. Anthony Railton senior poślubił Isabel Hewer, siostrę Thomasa Hewera. Było całkiem naturalne, że Elizabeth Railton odwiedzała będącą w tym samym wieku kuzynkę Elizabeth Hewer. Na nieszczęście podczas tej wizyty zaraziła troje członków rodziny Hewer.

W ten sposób jesienią 1597 roku epidemia zaczęła nabierać rozpędu. Z naszej analizy wynika, że choroba była przenoszona głównie przez nastolatki i młodych ludzi, odwiedzających swoich kuzynów. Księgi pokazują, że Mary (lat 17) i Gilbert (lat 8) Watson zostali pochowani 24 listopada - byli oni również kuzynami rodziny Railton.

W ten sposób można z łatwością prześledzić i zilustrować przebieg epidemii - przynajmniej w jej początkowym stadium. Zatem kontynuowaliśmy naszą analizę aż do maja następnego roku. Do tego czasu nasz diagram rozrósł się do ogromnych rozmiarów: obejmował 220 dni i śmierć ponad 75 ofiar dżumy.

Po przyjrzeniu się skończonemu diagramowi wszystko stało się jasne. Nie było wątpliwości, że była to ,zwyczajna” choroba zakaźna przenoszona w bezpośrednich kontaktach, a zarażona osoba przekazywała ją

141