CV7

96 DZIECI, ALKOHOL I NARKOTYKI

-    Przecież ona ma dziewiętnaście lat. Zostawcie ją w spokoju. Sama się ustatkuje.

JoArrn, z którą osobno rozmawiałam tego samego dnia, uważała całą sprawę za żart. Zaprzeczyła używaniu kokainy, przyznała, że pije „tak jak wszyscy" i twierdziła, że w każdej chwili może przestać. Miała rozliczne wyjaśnienia swoich zmienionych zachowań, które według niej nie miały nic wspólnego z używaniem środków odurzających. Uważała, że matka i Greg przesadzają:

-    Powinna pani posłuchać mego taty. Mama zupełnie zwariowała i Greg też.

Mimo odmiennych poglądów na sytuację, rodzice JoAnn zgodzili się przyprowadzić ją znowu, by odtworzyć historię używania alkoholu i innych narkotyków, co jest podstawowym elementem oceny uzależnienia. Wkrótce potem JoAnn zniknęła.

Sue Ellen zadzwoniła, aby mi donieść, że córki przez trzy dni nie było w domu bez wiedzy i pozwolenia rodziców:

-    Nie mamy pojęcia, gdzie mogła być. Wróciła dziś wcześnie rano, ale mówi, że to nie nasz interes. Wygląda okropnie. Jest obrzydliwie

brudna, tak samo jak jej ubranie. Była niemal nieprzytomna i tak słaba, że ledwie doszła do swego pokoju. A wtedy po prostu zwaliła się na łóżko. Nawet nie zdjęła brudnych rzeczy ani się nie umyła.

Było oczywiste dla nas obu, że sprawa jest poważna. Podejrzewałam, że JoAnn zaszalała z crackiem i że teraz miała zwykłą po „haju" depresję. Byłam jednak przekonana, że Matt nie będzie chciał tego dostrzec tak samo, jak dotychczas. Tego ranka, gdy Sue Ellen zadzwoniła z wiadomością, że córka wróciła, powiedział:

-    Daj spokój. Przestań ją dręczyć.

Powiedziałam Sue Ellen, że uważam problem za bardzo poważny i że wymaga on przeszukania pokoju. Zgodziła się. Matt również wyraził zgodę, gdy podzieliłam się z nim swoim podejrzeniem, że chodzi o crack. Poprosiłam Sue Ellen, by przeszukała pokój przy najbliższej okazji i skonfiskowała wszystko, co mogłoby wskazywać na używanie środków odurzających - łącznie z pamiętnikiem i wszelkimi listami, jakie znajdzie. Potem mieli z Mattem przyjść do mnie.

Sue Ellen nie znalazła nic prócz pamiętnika JoAnn ze szkoły średniej. Opowiadał on paskudną historię: alkohol od siódmej klasy; wykradanie pieniędzy rodzicom, rodzeństwu i przyjaciołom; wdychanie kokainy od jedenastej klasy; niemal codzienne używanie kokainy w ostatniej klasie; handel kokainą; prostytucja; dwie aborcje; powtarzające się myśli o samobójstwie.

Sue Ellen przeczytała pamiętnik przed naszym spotkaniem. Matt odmówił. Kiedy mu go czytałam głośno na spotkaniu, kurczył się na moich oczach jak przebity balon, z którego uchodzi powietrze. Oboje popłakali się i zgodzili współpracować, by pomóc córce.

*

Przeszukanie pokoju dziecka jest poważnym naruszeniem prywatności. Jednak może to uratować dziecku życie. Jeżeli sytuacja jest rozpaczliwa, a nie znalazłeś dotąd przekonujących śladów uzależnienia od środków odurzających, bez względu na wszystko przeszukaj pokój swego dziecka.

Możesz także postąpić tak jak ojciec Davida. Idź do szkoły i porozmawiaj o zaobserwowanych przez siebie zmianach w zachowaniu dziecka i w jego osobowości. Powiedz, że potrzebujesz pomocy. Zapytaj, czy nauczyciele zauważyli coś nowego. Pokaż im obie listy zawarte w tej książce. Obiecaj, że nie ujawnisz, od kogo uzyskujesz informacje.

Kiedy zgromadzisz wszystkie możliwe dane, następny krok to połączyć użycie środków odurzających ze zmianami zachowań/osobowości. Potem należy postarać się o poradę specjalisty, który oceni stopień uzależnienia i pomoże wybrać najodpowiedniejszą terapię. Ponieważ większość dzieci używających narkotyków nie jest skłonna do współpracy, prawdopodobnie będziesz potrzebował pomocy w nakłonieniu dziecka do podjęcia leczenia.

Poszukaj specjalisty w dziedzinie uzależnień: kogoś wykształconego w tej problematyce i mającego doświadczenie w ocenie uzależnień młodzieży, w przeprowadzaniu interwencji i wyborze terapii. Możesz skontaktować się z Narodową Radą do Spraw Alkoholizmu , która poda ci nazwiska specjalistów. Informacje możesz także uzyskać w szpitalach, które mają

* W Polsce informacjami o placówkach i specjalistach w problematyce uzależnień od narkotyków i alkoholu dysponują Pełnomocnicy Wojewodów do spraw Narkomanii i Pełnomocnicy do spraw Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych lub Komisje do spraw Uzależnień w każdym mieście wojewódzkim (przyp. red. nauk.).