IdltewypodnimduWtowe I#/
stwn,łm,cką^p«^popmw>ł
r lak wspaniałe wyroki ob/awd.
Brada najmilsi! Ach, cdź się to dzieje? «ż to za razmchunas niesłychany?
Czy do piwnicy wkradli się zlodaeie?
Czy wyschły kufle, gąsiory1 2 3 4 i dzbany.
1 Mdwde!... Cokolwiek bądź, srodze boleję;
Trzeba wam pokdj wrddć pożądany..."
Wiera sięzakrztusił, jęknął, łzami zalał; Przeor tymczasem pełny kubek nalał.
Już się dobywał na perorę5 nową
[50] Doktor, gdy postrzegł Iikwor6 przeźroczysty.
Wódka to była, co ją zwą kminkową,
Przy niej toruński piernik pozłocisty, Sucharki masą oblane cukrową,
Dar przeoryszy7 niegdyś uroczysty.
{55] Zachęca przeor, w urzędzie chwalebny:
IRacz się posilić, ojcze przewielebny!"
O rzadki darze przedziwnej wymowy,
Któż d się oprzeć, któż sprzeciwić zdoła? Tak łagodnymi zniewolony słowy,
[60J Wziął doktor kubek w pode swego czoła, Łyknął dla zdrowia posiłek gotowy;
Lecz żeby jeszcze myśl przyszła wesoła, p świętym orszaku, w gronie miłych dzieci Raczył się napić raz drugi i trzed.
[fy Jako po smutnej chwili, która mroczy,
W pierwszym świtaniu rumienią się zorze, Uwiędłe ziółka wdzięczna rosa moczy I rzeźwi kwiatki w tak przyjemnej porze, Wyiskrzyły się przewielebne oczy
•jagoay-ppnczJo.
' pREROMANTY2M
OŚWIECENIE I PR£ROMANTYZM
po słodko-dzielnym wódczanym likworze. V0' oakrząknął żwawo, niby się uśmiechnął, Przymrużył oczy, nadął się i kichnął.
Na takie hasło ojcowie, co rzędem Według godności i starszeństwa stali, jTjj Najprzyzwoitszym poruszeni względem, „Wiwat!" chórowym tonem zawołali
I INWOKACJA - uroczysty zwrot do adresata, najczęściej bóstwa lub personifikowanego pojęcia I abstrakcyjnego.
PORÓWNANIE HOMERYCKIE - porównanie charakteryzujące się bardzo rozbudowanym abnem porównującym, służące plastycznemu obrazowaniu postaci, w szczególności oddaniu sonów psychicznych bohatera. Na przykład:
J tak jak gwiazda wśród innych gwiazd, gdy noc letnia zapada.
Gwiazda wieczorna, co wschodni napiękniej na ciemnych niebiosach -Tak połyskiwał grot włóczni, którą potrząsał Achilles W prawej swej dłoni
WYSOKI (podniosły) — w klasycznej retoryce styl charakteryzujący się podniosłością, emocjonalnością i licznymi środkami stylistycznymi służącymi „ozdobności" języka. Oprócz styfu wyso iego wyróżniano styl średni (umiarkowany) i niski (prosty).
STYL RETORYCZNY - jeden ze stylów językowych, wyróżnianych ze względu na społeczną funkcję wypowiedzi; styl retoryczny służy oddziaływaniu na odbiorcę, zwłaszcza perswazji, jest stosowany w przemówieniach, wystąpieniach, debatach itp., charakteryzuje się zwrotami do odbiorcy, ekspresywnoścłą, użyciem środków retorycznych.
1. Wskaż cechy inwokacji w pierwszej części poematu.
2. Znajdź w cytowanym fragmencie przykład porównania homeryckiego i określ jego funkqę w tekście.
3. Wskaż w poemacie przykłady innych znanych d środków stylistycznych właśdwych dla stylu wysokiego. Czemu służy ich uźyde?
4. Wyjaśnij, na czym polega językowy komizm Monochomochii.
Wskaż środki stylistyczne charakterystyczne dla stylu retorycznego w wypowiedzi ojca doktora (wersy 41.-46.). W jakim celu autor posłużył się takim stylem?
rerora - przemowa.
61*wr-napój.
j__ ^^"g^tMyzeygęl^u na swój urząd.
02IAŁ i | Oświecenie