DSC01896

nienia danej skały. W.momencie przejścia fali uderzeniowej, pj, | wybuchu następnego ładunku skała znajduje się w stanie napr/ żonym, a. to wskutek ciśnienia gazów wybuchowych z popr^i niego ładunku. Ma ona zwiększoną kruchość, oo zwiększa rozdr_a bianie skały. Tworzenie się dodatkowej powierzchni odsłonięty stwarza sprzyjające warunki do przemieszczania się skały i 2 dodatkowego rozdrabiania.

Zderzenie przemieszczających się mas skalnych spoioodowam wybuchem ładunków. W czasie wybuchu następuje rozpad i pr^ mieszczenie się różnych wielkości części skały. Mają one różne prędkości i różne kierunki. Przy zetknięciu się krzyżujących & odłamków skały następuje jej dodatkowe rozdrabianie. Zderzenia kawałków skały mają miejsce również wskutek tego, że przemieszczające się masy skalne z kolejnego wybuchu o prędkości około 15 do 40 m/s, doganiają masy skalne z poprzedniego wybuchu o prędkości około 3 m/s. Przy zderzeniu kawałków skał energia kinetyczna ruchu zostaje zużyta na dodatkowe ich rozdrabianie, przez oo zmniejsza się ich zasięg przemieszczenia w wyro-bisku.

Sumowanie się naprężeń ostatecznych. Zgodnie z -tą hipotezą mechanizm rozsadzania (rozpadu) skał przedstawia się następująco [165]. Przy przejściu w ośrodku skalnym fali uderzeniowej wytwarza się w nim pole naprężeń, któremu towarzyszy intensywne tworzenie się szczelin. Działanie gazowych produktów detonacji również sprzyja podtrzymywaniu stanu naprężeń w masywie skalnym wokół ładunku i powoduje dalszy rozwój istniejących i powstawanie nowych szczelin. Zakłada się, że w momencie odstrzeliwania kolejnych ładunków intensywność ostatecznych naprężeń od wybuchu poprzednich ładunków będzie maksymalna. Maksymalne naprężenia ostateczne zmniejszają wytrzymałość skal na rozsadzanie, w wyniku czego pod działaniem fali uderzeniowej od następnego (kolejnego) ładunku polepszają sdę warunki tworzenia się szczelin i zwiększa się stopień rozdrabiania masywu skalnego. Dla zabezpieczenia efektywnego rozdrabiania masywu skalnego należy tak dobrać czasy opóźnienia między kolejno odstrzeliwanymi ładunkami, aby wybuch kolejnego ładunku zachodził w stanie naprężeń masywu skalnego wywalanym działaniem poprzedniego ładunku.

Niebezpieczeństwo obnażenia ładunków i amputacji otworów strzałowych [85J. Przy strzelaniu milisekundowym wskutek wydzielania się gazów i podniesienia się pyłu węglowego może zachodzić zmiana składu atmosferycznego powietrza w przodku. Ponadto część otworów może być uszkodzona przez milisekundowe odstrzelenie ładunków serii poprzedniej. Uszkodzenie to może objawiać się obnażeniem ładunków i amputacją otworu strzałowego,

»»»»a nrryKHiro_o wnnirot r»70gń łaHnnlfii_