DSC09192

| _ potencjały E_w i E_x na wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni elektrody są proporcjonalne do odpowiednich stężeń jonów wodorowych,

I . współczynnik proporcjonalności E_n jest zbliżony a dla niektórych gatunków szkła identyczny z teoretycznym wsp. Nem sta,

I . potencjał E^_s zwany potencjałem asymetrii, ma swoje źródło w samej membranie szklanej, dodatkowo jest on zależny od grubości membrany, gatunku szkła i jego „historii”.

W przypadku stosowania innych elektrod odniesienia w elektrodzie szklanej i w padanym elektrolicie, uwidacznia się w obwodzie różnica potencjałów własnych zastosowanych elektrod odniesienia, a często także pojawiają się inne zakłócenia, jak np. potencjał dyfuzyjny klucza elektrolitycznego. Wynika stąd fakt, iż korzystniejsze staje się Stosowanie łańcucha symetrycznego, z identycznymi elektrodami wyprowadzającymi.

Największy wpływ na właściwości elektrod ma samo szkło z którego jest wykonana elektroda szklana. Podstawowym szkłem stosowanym do budowy elektrod jest łatwo topliwe szkło sodowe, o dość dużej zawartości Na20 (-22%).

Pdznacza się ono:

-    stosunkowo niskim oporem właściwym,

-    małym błędem sodowym,

-    oraz dosyć szerokim zakresem liniowości.

Linowa zależność między różnicą potencjałów E a wartością wskaźnika stężenia jonów pH uzyskiwana jest dla elektrod ze zwykłego szkła sodowego w granicy od około 2 pH do około 10 pH. Zwiększenie zakresu liniowości i zgodności z wzorami teoretycznymi w zakresiel2,5 pH uzyskuje się poprzez zastosowanie specjalnych szkieł litowych [(częściowo zawierają LiaO zamiast Na20). W tym zakresie, przy założeniu bliskiej zeru wartości potencjału asymetrii (EAs), osiągalnej tylko w przypadku stosowania bardzo cienkich baniek szklanych, można dla symetrycznego łańcucha elektrod określić różnicę ^potencjałów wzorem:

E = E„{pH_w-pH_x),    _m

Temperaturową zależność potencjału kompletnego łańcucha elektrody szklanej można przedstawić w postaci dwu grup składników. Są to: i zmiana współczynnika Nemsta z temperaturą