DSCF5457

W. Budzyński, W. Szempliński

MgO

CaO    ^0,3 ^3

Rys. 4.5. Zawartość składników (kg) w 100 kg ziarna (+ słoma) pszenżyta ozimego

Z danych na rysunku 4.5 można obliczyć, że pobranie składników pokarmowych w plonie 5 t ziarna (+ słoma) wynosi 55 kg P2O5 oraz 105 kg K2O i 15 kg MgO. Na glebach o co najmniej średnich zasobnościach w przyswajalne formy łych składników wystarczy zastosować dawki równe pobraniu z plonem. Jest to podstawowa bilansowa zasada integrowanego nawożenia (wynos — zwrot). Jednak na glebach o niskiej zasobności w fosfor i potas do potrzeb pokarmowych należy dodać tzw. różnice bilansowe. Przywracają one w ciągu kilku lat równowagę makroskład-ników dzięki poprawie zasobności o co najmniej jedną klasę (z niskiej do średniej). Naddatki te wynoszą: 40-60 kg/ha P2O5 oraz 30-40 kg/ha K₂0. Potrzeby nawozowe na takich glebach są odpowiednio równe: 95-115 kg/ha P₂O_s oraz 135-145 kg/ha K₂0.

Fosfor i potas pod pszenżyto można stosować w nawozach pojedynczych, mieszanych bądź kompleksowych. Spośród kompleksowych należy wybrać te o proporcji P:K najbardziej zbliżonej do określonej w dawkach nawozowych. Nie istnieje wtedy potrzeba wyrównywania proporcji nawozami pojedynczymi. Na glebach o niskiej zawartości MgO, na których nie stosowano wapnowania bądź odrębnego magnezowania, należy wybrać nawóz kompleksowy z magnezem. Nawozy kompleksowe powinny zawierać tylko niewielkie ilości azotu, którego stosowanie jesie-nią jest zbędne. Niezależnie od formy nawozu trzeba go stosować przedsiewnie. Stosowanie pogłówne nawozów fosforowych i potasowych wiosną zamiast jesienią nie wpływa korzystnie na ich efektywność.

Pszenżyto pobiera bardzo duże ilości azotu, między innymi z powodu wysokiej zawartości białka w ziarnie. W plonie 5 t/ha ziarna (+ słoma) znajduje się 135 kg azotu. W plonach 7-8 t/ha jego zawartość dochodzi do 180-200 kg. W warunkach sprzyjających dobremu plonowaniu pszenżyto wykorzystuje duże dawki tego składnika (tab. 4.11).