DSCF5588

Ryt. 192. Przydatki głowowe skorupiaków (na przykładzie raka).

A - czułek I pary. B - czulek II pary. C - żuwaczka. D - szczęka I pary. E - szczęka II pary; I - protopodit, 1 -cndopodit, 3 - egzopodit, 4-praecou, 5 - om, 6 - kir, 7 - epipodit,! - skafognatit (przewietrznik) (wg różnych autorów, zm.)

do czynienia z głowotułowiem. Niemniej, przynajmniej w przypadku Amphipoda i Isopoda, reszta tułowia to już pereion a nie thom. W przypadku Remipedia całe ich ciało poza „głową”, to dość jednolicie zbudowany z homonomicznych segmentów korpus, lekko zwężający się ku tyłowi. W pewnych grupach Crustacea do głowy przyrasta też drugi segment tułowia (Tanaidacea, niektóre Copepoda, a mianowicie Cycłopoida i Harpacticoida, oraz niektóre Isopoda), jednak u tych skorupiaków szczęko-nożami są jedynie przydatki pierwszego torakomeru, zaś przydatki drugiego torakomeru to już typowe chwytne lub lokomocyjne pereiopodia (ryc. 194.E).

U Mysidacea 1-2 (rzadko 3) pary pierwszych tora-kopodiów przekształcają się w szczękonóża; 3 pary

nek obejmujący wolne segmenty tułowia określa się wtedy jako pereioił) a jego przydatki (odnóża) jako pereiopodia. Zrastanie się mniejszej lub większej liczby segmentów tułowia z głową jest u Crustacea dość powszechnym zjawiskiem. Głowa, bez jakichkolwiek dołączonych do niej torakomerów obecna jest tylko u Cephalocarida, większości Branchiopoda, Mystacocarida, Bathynellacea i Leptostraca. W sytuacji przyłączenia się tylko pierwszego segmentu tułowiowego do głowy tak, jak to jest w przypadku Remipedia, niektórych Copepoda (Calanoida), Isopoda i Amphipoda, zwykle nadal tę pierwszą tag-mę traktuje się jako głowę i tak się ją nazywa, biorąc pod uwagę aspekt funkcjonalny; jednak w aspekcie morfologicznym i anatomicznym mamy tu również

Ryc. 193. Szczękonóża skorupiaka (na przykładzie raka).

A—szczękonóże I pary. B—szczękonóże II pary. C—szczękonóźc III pary; 1 — protopodit, 2—cndopodit, 3—egzopodit, 4—anta, 5—kani, 6 — epipodit, 7 — skrzele (wg różnych autorów, zm.)