DSCN1711

odlewów

Projektowanie

3.1.    Materiały na odlewy

Jednymi z najistotniejszych wymagań stawianych tworzywom odlewniczym, obok określonych właściwości eksploatacyjnych (np. wytrzymałości czy odporności korozyjnej), są odpowiednie właściwości technologiczne, zwłaszcza zdolność do płynięcia oraz wypełniania wnęki formy. Z tego powodu większość tworzyw odlewniczych to stopy eutektyczne lub okołoeutcktycznc, bowiem właśnie one charakteryzują się najlepszą lęjnośdą i odtwarzalnością szczegółów kształtu odlewu.

3.1.1.    Podział stopów odlewniczych

Tworzywa odlewnicze można podzielić na stopy żelaza oraz stopy metali nieżelaznych, nazywane czasem niewłaściwie stopami metali kolorowych. Wśród tych ostatnich wyodrębnia się stopy metali lekkich, a więc stopy Mg, Al i Ti oraz stopy metali ciężkich, takich jak: Cu, Ni, Co, Zn i Pb.

Udział stopów metali nieżelaznych w produkcji odlewów jest stosunkowo mały w porównaniu do stopów żelaza, jednak ich znaczenie w całkowitej produkcji odlewów systematycznie rośnie, a to ze względu na coraz bardziej wyrafinowane wymagania, którym nie mogą sprostać stopy żelaza. Innym powodem jest stałe zmniejszanie masy odlewów ze stopów Fe, wynikające z coraz lepszych właściwości mechanicznych tych stopów, który to efekt jest odpowiedzią na stałe dążenie do ograniczenia masy konstrukcji*

3.1.2. Układ równowagi fazowej Fe-C fi odlewnicze stopy żelaza

Podstawową grupą stopów żelaza są stopy z układu żelazo-węgi^cf* którego aktualną wersję pokazano na rys. 3.1 [15]. Jakkolwiek krzepnięcie eutektyki w tym układzie dość szczegółowo omówiono w p. 1J.2, to jednak bliższy opis układu Fe-C, zwłaszcza faz i składników strukturalnych oraz