DSCN1844

*V2 Stosunki facerto-face

należy ponadto obserwować, jakie działania są faktycznie wykonywane i ciągle porównywać je ze wzajemnymi oczekiwaniami.

Z uwagi na sposób „wejścia" partnerów w stosunek wyróżnia się: stosunki obligatoryjne (narzucone obu partnerom), stosunki oparte na samorzutnej akceptacji oraz stosunki jednostronnie obligatoryjne, tj. narzucone przez jedną ze stron przy jej silnej dominacji.

W stosunkach społecznych wyróżnić można szereg orientacji moralnych, tj. ze względu na sposób traktowania dobra własnego, dobra partnera oraz relacji między nimi.

Orientacja egoistyczna (lub partykula-rystyczna) przejawia się w dążeniu do maksymalizacji dobra własnego, natomiast orientacja masochistyczna polega na jego minimalizacji. Altruizm to dążenie do maksymalizacji dobra partnera, natomiast w orientacji wrogiej chodzi o minimalizację tegoż dobra. Orientacja „partnerska” wyraża się w wysiłkach na rzecz maksymalizacji dobra własnego i dobra partnera jednocześnie; nihilizm zaś, odwrotnie, polega na dążeniu do ich minimalizacji. W rywalizacji chodzi o powiększenie różnicy między dobrem własnym i dobrem partnera, orientacja egaiharystycz-na natomiast przejawia się w usiłowaniu zmniejszenia tej różnicy. Orientacja wyrze-czeniowa polega na powiększaniu różnicy między dobrem cudzym i dobrem własnym, obrona polega na działaniach w kierunku zmniejszania tej różnicy [M. Dcutsch 1973, s. 182]. (M.P.)

Zob. agresja, altruizm, interakcjonizm symboliczny, konflikt społeczny, ontologia społeczeństwa; władza.

Literatura:

Deutsch M.. 1973, The Resolution of Conflict, Yale Un.lv, Press, New łlavcn.

Znaniecki F.. 1963, Social Relalions and Social Rolet, (.'handler Publ. Co., San Francisco. Znaniecki F., 1973, Socjologia wychowania, Ł 2, PWN. Warszawa.

Stosunki face-to-face (stosunki twarzą w twarz), termin używany w celu charakterystyki bezpośrednich kontatoówwystępu-iacych między jednostkami głównie wohę. ble małych^up społecznych. Jednosft, uczestniczą w zachodzących stosunkach społecznych jako osoby, a nie tylko reprezentanci określonych ról społecznych. Relacje tego typu rzadziej występują w dufych zbiorowościach. Przeciwieństwem relacji typu face-to-face są kontakty przelotne, mające charakter rzeczowy (nastawione wyłącznie na załatwienie jakiejś sprawy), za-pośrcdniczone (tzn. dokonujące się za pomocą różnego typu urządzeń technicznych i lub za pośrednictwem innych osób). (AS.)

Strajk, zob. instytucjonalizacja koo- I fiiktu.

Strategie mieszane, 1. Rozwiązanie I powtarzalnych gier o sumie niezerowej, po- I legające na przemiennym stosowaniu an- I tegii czystych (przy zachowaniu ich odpo- I wiedniego stopnia prawdopodobieństw) I Zazwyczaj wyróżnia się dwa typy stracą I czystych: strategie kooperacyjne (nastaw I ne na współpracę) i strategie indywidua!:- I styczne (rywalizacyjne).

2. Sposób działania społecznego jed- I nostki lub grupy charakteryzujący się próbą I przezwyciężenia postrzeganych przed- I wieństw lub sprzeczności. Podmiot usito I osiągnąć pozytywne elementy przecmss»- I nych sposobów działania stosując - w pin- I padku wyborów wielokrotnych - z ró#( I częstotliwością obie strategie czyste. Wir I których przypadkach chodzi o zasyguk I zowanic partnerowi możliwości odnienr I go sposobu działania niż ten, do którego ty I on dotychczas przyzwyczajony i mra#¹³ I pewny. (A.S.)

Zob. altruizm, dychotomizacja, dziabnk V I toczne.    .

Stratyfikacja (uwarstwienie sp*^. I ne), hierarchiczny układ struktury ^sPy u I ncj, którego zasadniczym elero"^! ■ warstwy społeczne. Podział spotom    ■

na warstwy zakłada występownną    ■

ności społecznych pod względu f

1

4

4

k

si

sl

w

w

ka

wy

n

czt

B0(

wa<

5ZCI

duż nyd do z mus dące

sitek

lecz

spok

zytyv

pełen osób i cji s| przed: N* żuje d gadnie hierarę ne. 2) osób < Pewien