DSCN2837

bezdźwięcznych oraz ustalać względny czas trwania (względem siebie) rezonansu poszczególnych głosek. Wykresy obrazujące pracę tych narządów rejestruj ą_j?isaki na walcu pokrytym papierem, podłączone do jamy ustnej i .do jednego z otworów nosowych;

-    metody laryngoskopowe: użycie laryngoskopu — małego lusterka, wprowadzanego do krtani, pozwala jącego obserwować działania fałdów głosowych; użycie . ^^bfiskop^^^obserwacji dokonuje się także za pomocą lusterek, ale wnętrze £-‘ 'TffSffl^^wietlone iest błyskającym światłem. Odpowiednie regulowanie częstości

błysków pozwala na obserwację wiązadeł w ruchu — błyski oświetlają koleinę fazy ruchu wiązadeł: fazy te można także za pomocą g&obo&opa fotografować; -

-    metoda rentgenograficzna: użycie promieni feoentge^a -    tzw.

zdjęć tomogpficfnych. uzystaiio sie rmraz tyTko interesującego obiektu (np. fałdów głosowych): to. co znalduk sie przed nim lub ż^a gim. na zdjęciu nie ppjawiajjg; metoda klaorentgenograficzną - dzięki niej uzyskuje sie rentgenowski ruchomy obraz narządów mowy w czasie artykulacją"^

-    metoda palatograficzna - podniebienie twarde (palatum) pokrywa sie warstwą nieszkodliwej substancji lub wkłada się badanemu pokryte nią sztuczne pflMiffBfeme; przy wymaWiclfllU glfiśki clzęść suKstancnzostaie starta - obrazi r kontaktu języka z* podniebieniem, uzyskany na podniebieniu, to palatogram, ki rw

laatomiast obraz jego kontaktu uzyskany na języku to lingwogram;

-    metoda labiograficzna obadanie. JltęhiLi układu warg przy wymawianiu ¹ głosek - polega na włożeniu między wargi okopconego papieru, na którym żostają odciśnięte siady warg.