DSCN3876

Zespoły jMapędowh

Rys. 111. Wykres zależności napięcia potrzebnego do powstania Iskry w zależności od wielkości szczeliny między elektrodami świecy zapłonowej

przenoszenia

Zasada stosowania dwóch świec zapłonowych w każdym cylindrze wynika przede wszystkinj bardzo trudnych warunków pracy świecy i wynikającej stąd możliwości pęknięcia izolacji. Wyładowanie elektryczne następuje w miejscu pęknięcia, w wyniku czego świeca nie wytwą iskry na elektrodach. Świeca zapłonowa musi się znajdować w takim miejscu, aby płomień i zdążył przed rozpoczęciem suwu wylotu objąć całą mieszankę znajdującą się w cylindrze —j jest więc ona narażona na wysokie temperatury, dochodzące w końcowej fazie spalania j mieszanki do 2500°C.

W końcu suwu wylotu świeca musi być już na tyle ochłodzona, aby nie powodowała samozapłonu sprężonej w cylindrze mieszanki. Temperatura jej powinna jednak utrzymywać się na takim poziomie, aby nie następowało ani zaoliwienie elektrod ani pokrycie się nagareit Zdolność przyjmowania i odprowadzania ciepła przez świecę zapłonową określana jest wartością cieplną świecy. Wartość ta, wyrażona w sekundach, określa czas liczony od chwili obciążania specjalnego silnika testowego (pracującego w ściśle określonych warunkach) do chwili występowania pierwszych objawów samozapłonu. Świeca „zimna" (o większej wartości, cieplnej) lepiej odprowadza ciepło, lecz szybciej ulega zanieczyszczeniu nagarem. Świeca i .gorąca" (o mniejszej wartości cieplnej) gorzej odprowadza ciepło, łatwiej może spowodować samozapłon, natomiast trudniej zanieczyszcza się nagarem.

Oprócz własności cieplnych świeca zapłonowa powinna mieć odpowiednią wytrzymałość umożliwiającą przeniesienie sił, pochodzących od ciśnienia spalin osiągającego wartość 5, a nawet 7 MPa.

4.3 POMPA OLEJU

Najczęściej spotykanymi pompami oleju są pompy zębate. Schemat pracy takiej pompy przedstawiono na rys. 112. Napędzające koło zębate 2 wprawia w ruch zazębiając _{się z n}im koło napędzane. Oba koła umieszczone są w korpusie wykonany™ abymięd^, ruchomi

JjErni a korpusem był jak najmniejszy luz. Pompa zębata pracuje na zasadzie Agju między zębami a ścianką korpusu, w miejscu zaś

Rys. 112. Schemat pracy zębatej pompy oleju

1—zawór redukcyjny (zwrotny), 2— napędzające kolo zębate pompy, 3—kanał oleju powrotnego, I—kanał doprowadzający olej na stronę ssącą pompy. 5— napędzane kolo zębate pompy, 6—kanał odprowadzenia oleju pod ciśnieniem. 7—kanał przelewowy odprowadzający olej na krotki obieg zazębienia się kół olej jest skutecznie przez zęby wyciskany,. co uniemożliwia przedostawanie się oleju ze strony tłoczącej z powrotem na stronę ssącą. Zarówno wydatek, jak i ciśnienie zależą od prędkości obrotowej kół zębatych pompy. Ponieważ prędkość ta zmienia się wraz ze zmianą prędkości obrotowej silnika, pompa jest dobrana w ten sposób, aby zapewniała podawanie właściwej ilości oleju potrzebnej do smarowania silnika, już przy małych prędkościach obrotowych. Przy większych prędkościach obrotowych pompa mogłaby podawać więcej oleju, powodując tłoczenie jego nadmiernej ilości do kanałów smarujących, co mogłoby ujemnie odbić się na pracy silnika.

Aby temu zapobiec, pompę zaopatruje się w zawór redukcyjny, którego zadaniem jest kierowanie nadmiaru oleju tłoczonego przez pompą przy dużych prędkościach obrotowych z powrotem na stronę ssącą pompy.

Ten nadmiar zdolności pracy pompy oleju konieczny jest również z tego względu, że wskutek zawartości powietrza w oleju wydajność pompy maleje ze wzrostem wysokości lotu (rys. 113). Wysokość, przy której wydajność pompy jeszcze zapewnia

Rys. 113 Charakterystyka wysokościowa pompy oleju

a — wydatek pompy utrzymywany przez zawór redukcyjny, Ha - pułap pompy oleju

Strona 121

Strona 120