Farmakologia wykład020

Interakcje w zakresie wydalania

Nerki są główną drogą wydalania. Leki konkurujące ze sobą o ten sam mechanizm transportu kanalikowego przy równoczesnym podaniu, prowadzą do zmniejszenia szybkości jednego z nich.

1.    Preparaty zwiększające przesączenie kłębkowe i wydzielanie kanalikowe obniżają poziom innych leków we krwi, zwiększając ich wydalanie.

2.    Zmniejszenie przepływu kłębkowego i wydzielania kanalikowego prowadzi do zatrzymania leku w ustroju, przedłużenia siły i czasu działania.

Wydalanie leków ulega zahamowaniu podczas niektórych schorzeń, w których dochodzi do upośledzenia sprawności wydzielniczej nerek, np. przy przewlekłym zapaleniu kłębków nerkowych czy w niewydolności krążenia. W takich stanach leki pozostają dłużej w ustroju. Podanie leków moczopędnych prowadzi do szybszego wydalania innych wydalonych z moczem leków oraz zmniejszenia czasu i siły ich działania.

Reakcje farmakodynamiczne (koergizm)

Leki zastosowane równocześnie mogą wykazywać działanie lecznicze niezależne od siebie lub efekt działania jednego z nich może być modyfikowany przez drugi zastosowany w tym samym czasie. Ich wzajemne oddziaływania manifestują się w postaci synergizmu i antagonizmu.

Antagonizm farmakologiczny

Leki działają przeciwnie, dając w efekcie zmniejszenie lub całkowite zniesienie działania farmakologicznego.

Istnieje antagonizm konkurencyjny i niekonkurencyjny, funkcjonalny (czynnościowy), chemiczny.

20