fia8

Sposób zamiany temperatury wyrażonej w skali Celsjusza na temperaturę w skali I ahrenheita podaje następująca zależność:

f_F = 32 + 1,8 te-

Temperatura wyrażona w bezwzględnej skali temperatur jest tym większa, im większa jest średnia energia ruchu postępowego cząsteczek — jest miarą tej energii

’l^kT-

X _³ R _T

gdzie k — stała Boltzmanna, N_A — liczba Avogadra.

Prawo rozszerzalności cieplnej dla cieczy ma taką samą postać, jak dla gazów

a a nosi nazwę współczynnika rozszerzalności objętościowej cieczy

V = V₀ (1 + aAt).

Dla ciał stałych oprócz współczynnika rozszerzalności objętościowej crwprow.i dza się także współczynnik rozszerzalności liniowej A. Zmiana długości cial.i stałego o długości początkowej /₀ jest proporcjonalna do zmiany temperatury Al

Al = A/₀ At

lub inaczej

l = /„( 1 + AAf).

Energią wewnętrzną nazywamy wielkość będącą funkcją stanu ciała lub układu ciał, która jest równa sumie wszystkich rodzajów energii cząsteczek i atomów tworzących ten układ.

Termin „ciepło" może być używany dwojako:

I) ciepło — proces; bardziej poprawnie — cieplny przekaz energii, a skrótowu przepływ ciepła,

ciepło — wielkość fizyczna charakteryzująca proces cieplnego przekazu energii równa ilości przekazanej energii, wyrażana w dżulach i oznaczana literą Q.

Ciepłem właściwym nazywamy stosunek energii, dostarczonej w wyniku |c| i ieplnego przepływu AQ, do masy ciała i przyrostu temperatury:

1 AQ m At

I zasada termodynamiki

/miana energii wewnętrznej ciała lub układu ciał AU jest równa przekaz.inc| energii w wyniku wykonanej pracy W i cieplnego przepływu energii Q

A U=Q + W.

(<>>0 — energia dostarczana do układu w formie cieplnego przepływu.

W>0 — energia dostarczana do układu w formie pracy wykonanej przez siłę zewnętrzną.

Q<0 — układ oddaje energię w wyniku cieplnego przepływu energii.

W<0 — układ wykonuje pracę kosztem energii wewnętrznej.

Parowaniem nazywamy proces, w którym ciecz przechodzi w stan pary.

Q = mr,

m — masa ciała, r — ciepło parowania.

Wrzenie — to parowanie cieczy całą objętością w określonej, stałej temperaturze, której wartość zależy od ciśnienia.

Topnieniem nazywamy proces przejścia ciała stałego w ciecz w określonej temperaturze.

Q = Im,

gdzie m — masa ciała, l — ciepło topnienia.

II zasada termodynamiki

W procesach termodynamicznych entropia wzrasta lub inne sformułowanie:

aby zamienić ciepło na pracę, ciało robocze musi pracować pomiędzy ciałem p wyższej temperaturze, pobierając ciepło, i ciałem o niższej temperaturze, oddając f/ęść tego ciepła.

Sprawnością silnika cieplnego r/ nazywamy stosunek pracy użytecznej W, pryskanej w jednym cyklu, do energii Q_d dostarczonej do silnika

W

onieważ praca jest równa różnicy energii dostarczonej i oddanej, więc

_ Qd~Qo    -i Qa

ⁿ Qd    Qd’

1’r.iwo przewodzenia ciepła

Ilość energii przepływającej w jednostce czasu:    jest wprost proporcjonalna

Uo różnicy temperatur AT pomiędzy ciałami i do pola powierzchni S, przez którą ten