gleby218

Ilość jego w glebach waha się od kilku do kilkuset mg/1 kg s.ra. gleby Szczególnie duże ilości 'boru zawierają młode gleby wytworzone z osadów morskich (marsze) — np. w Holandii. ‘

Bor może występować zarówno w roztworach glebowych, jak i w kompleksie sorpcyjnym (zasorbowany przez minerały ilaste, półtora-tlenki żelaza i glinu oraz przez próchnicę), tworząc związki w formie niedostępnej dla roślin. W warunkach klimatu umiarkowanego i gleb zakwaszonych bor łatwo ulega wymywaniu (zwłaszcza z gleb lekkich). W ciężkich glebach alkalicznych bor jest mało przyswajalny, a zbyt silne wapnowanie gleb może wywołać niedobór boru przyswajalnego w glebie.

4.3.3. MIEDŹ

it.

Miedź jest mikropierwiastkiem niezbędnym dlajżycia i rozwoju roślin. Brak miedzi wpływa niekorzystnie na procesy fotosyntezy i powoduje zjawiska chlorozy roślin. Miedź jest składnikiem różnych niezbędnych dla roślin enzymów utleniających (oksydazy).

Zawartość miedzi w glebach waha się w szerokich granicach od 1 do 140 mg/1 kg s.m. gleby, ale nie cała zawartość miedzi występującej w glebie jest dla roślin dostępna. Największy niedobór tego składnika stwierdza się w glebach bielicowych i torfowych, aa których często występuje tzw. choroba nowinowa roślin zbożowych. Największą zawartość miedzi wykazują poziomy próchniczne w wyniku akumulacji biologicznej, w których jony miedzi wiązane są przez koloidy mineralne i organiczne. Jak wykazują liczne doświadczenia połowę, rośliny reagują na brak miedzi przy zawartości tego składnika 1,5—8,0 mg/1 kg s.m. gleby — w glebach mineralnych i 10—20 mg na 1 kg s.m. gleby — w glebach organicznych.

4.3.4. KOBALT

Kobalt przy wietrzeniu skał utlenia się stopniowo do jonu trójwartościowego, a ze zwietrzelin skalnych i gleby mikropierwiastek ten wymywany jest w postaci koloidalnej jako C02O3 i C03O4 wraz z tlenkami żelaza i manganu. Rozpuszczalność kobaltu w glebie zwiększa się nieco w miarę spadku wartości pH.

Kobalt ma poważne znaczenie przy odżywianiu organizmów roślin-

220