II rok hodowla championow

HODOWLA CZEMPIONÓW

Współczesny doping farmakologiczny pojawił się w łatach 60. ubiegłego stulecia, gdy sport z jednej strony stał się narzędziem polityki, a z drugiej narastającej lawinowo komercjalizacji. Sztabom naukowców z różnych rejonów świata postawiono zadanie „wyprodukowania mistrzów”, co oznaczało konieczność:

-    przeprowadzenia wśród wielomilionowych populacji selekcji najbardziej uzdolnionych dzieci,

-    stworzenia wielostopniowego systemu szkolenia,

-    budowy i utrzymywania obiektów, systemów rozgrywek i zawodów.

Wszystko to kosztowało miliony, więc trzeba było znajdować oszczędności i „drogi na skróty”: w NRD setkom dzieci 5 -6-letnich pobierano wycinki tkanki mięśniowej, by zbadać, w jakim typie wysiłku fizycznego mogą być mistrzami, i nie tracić czasu na rozwój mniej zdolnych. W Wielkiej Brytanii u kandydatów na sprinterów badano poziom określonych enzymów. Do tej samej kategorii można zaliczyć ostatnie badania australijskie nad genem odpowiedzialnym za szybkie skurcze mięśni. Te zabiegi usprawniające selekcję miały i mają swoje odpowiedniki w dalszych etapach „procesu produkcyjnego”. Jeśli przenoszenie treningu na długie tygodnie do sportowych ośrodków wysokogórskich można było zastąpić kilkoma dawkami zwiększającego ilość czerwonych krwinek leku, to wybierano tę drugą opcję. Jeśli zawarte w anabolikach pochodne męskiego hormonu testosteronu pozwalały zwiększyć moc mięśni niemal dwukrotnie, to łatwiej było pogodzić się ze szkodliwym działaniem ubocznym.

Manipulacje genetyczne to tylko następny krok na tej drodze.