gleby228

szczotłicha siwa {Coryńephorus canescens). Na gleby o odczynie słabo kwaśnym, obojętnym lub zasadowym wskazują: mak .polny (Papat?e| rhoeas), podbiał pospolity (Tussilago farfara), ostrożeń polny (Cirsium arvense), czosnek zielona wy (Allium oleraceum), esparceta (Ónobrychis sp.), nostrzyk (Melilotus sp.), maruna beżwonna (Tripleurospermum ino-dórum).

Wymagania odczynowe różnych roślin uprawnych przedstawione są wtab.25.

Tabela 25

Graniczne warto£&|^ przy których rośliny rozwijają się dobrze

Roślina	<7: ?&0'.	Według
	Arheniusa	Prianisznikowa	Demolona J
■ Pszenica ozima	6,3—7,6	6,5-7,0	■
• Pszenica jara \■	6,6—7,3	6,0—7,0.	,vi ; ,•;! 1 \
jęczmień	7,0—7,8	•
Żyto	5,0-6,0	5,0—6,0
Lucerna	7,3-8,1	7,8
Koniczyna czerwona	5,8—6,5 i	5,8-7,0	'
Łubiny	4—6	4-6
.Ziemniaki	4,8-5,6
Buraki cukrowe	7,0—7,5		7,0-7,5
kukurydza	V.	6,5—8,0	•

Dla roślin uprawnych najodpowiedniejsze pH mieści się, jak wynika z tabeli, w granicach 6,0—7,0.

Procesy amonifikacji przebiegają, według Demolona, najlepiej przy pH 7,0—8,5, nitryfikacji — przy pH 6,9—8,0, zaś azotobakter rozwija się najpomyślniej przy odczynie zasadowym (pH 7,0—7,8). Grzyby osiągają Swe optimum rozwojowe przy pH poniżej 4.

W miarę wzrostu kwasowości wzmaga się w glebie zawartość grzybów, a maleje ilość bakterii. Dlatego też w celu ^trzymania w glebie czynności biologicznych na właściwym poziomie (uruchamianie wielu składników pokarmowych roślin, nitryfikacja itp.), gleby należy wapnować. Prawidłowe wapnowanie winno jednak być oparte nie tylko na znajomości odczynu gleby, ale także i jej składu mechanicznego (a szczególnie zawartości iłu koloidalnego) oraz zawartości próchnicy. W wypadku gleb lekkich wapnowanie winno wyprzedzać nowożenie obornikiem^ stosowanie nawozów zielonych itp; zabiegi zmierzające do podniesienia aktywności biologicznej gleby.

Niekiedy zachodzi potrzeba pewnego obniżenia pH, między innymi dla ograniczenia rozwoju promieniowców wywołujących na , kłębach ziemniaczanych parcha ziemniaczanego, lub dla zwiększenia przyswajal-ności takich składników, jak Fe, Mn, Zn. Do tych celów mogą służyć