gleby439

i zbite poziomy orsztynowe występujące w poziomie B. Tworzą one naturalne siedliska boru świeżego lub świeżego mieszanego. W uprawie połowęj gleby te. stanowią najczęściej 7 kompleks glebowo-rolniczy (ży-tnio-łubinowy), a gdy są oddolnie oglejone — kompleks 9 (zbożowo-pa-

Rys. 155. Bielica źelazisto-próchniczna (oryg.)

stewny słaby). Wymagają umiejętnego wapnowania (formami węglanowymi) i silnego nawożenia organicznego (obornik, nawozy zielone) oraz pełnego mineralnego.

W zasadzie tereny z bielicami próchniczno-żelazistymi wytworzonymi z piasków luźnych winny być przeznaczane pod zalesienie, szczególnie w wypadku występowania falistości i wydm.

Budowę mikromorfologiczną bielic przedstawiają rysunki 156 i 157.

3.6 3.4} BIELICE GLEJOWE

Gleby te są bardzo rozpowszechnione w Polsce i zajmują zawsze obniżenia w terenach piaszczystych, szczególnie sandrowych i przymorskich. Profil bielic glejowych kształtuje się następująco: L-F-H-A₂-Bh--Bś-CG, a w ewentualnej uprawie polowej, Ap-Bh-Bs-CG (rys. 158).

Bielice glejowe są silnie zakwaszone, zwłaszcza w wierzchnich poziomach. W głąb profilu zakwaszenie zmniejsza się. Na głębokości około 60—80 cm zazwyczaj występuje poziom wody gruntowej. Są to stanowiska podmokłych (często mieszanych) borów sosnowych lub świerkowych.

W uprawie polowej gleby te stanowią siedliska kompleksu 9 (zboźo-

wmm