img099

•    na odtłuszczone szkiełko przedmiotowe nanieść kroplę zawiesiny bakteryjnej (Cl. perfringens) i kroplę roztworu 10% nigrozyny;

•    wykonać rozmaz za pomocą drugiego szkiełka podstawowego;

•    wysuszyć na powietrzu;

•    barwić fuksyną fenolową przez 1-2 min.;

•    barwnik spłukać wodą, wysuszyć bibułą i obejrzeć pod mikroskopem.

Komórki barwią się na kolor czerwony, otoczki pozostają jasne, nieza-barwione, a tło wybarwia się na kolor brunatnoczerwony (rys. 3.2).

Rys. 3.2. Barwienie negatywno-pozytywne metodą Burri-Ginsa: o - sporządzanie rozmazu, b - obraz mikroskopowy

Barwienie metodą Grama. Jest barwieniem złożonym i ma podstawowe znaczenie taksonomiczne i diagnostyczne. Zastosowanie metody w praktyce doprowadziło do podziału wszystkich bakterii na Gram-dodatnie i Gram-ujemne.

Utrwalony preparat barwimy, stosując kolejno:

•    roztwór fioletu krystalicznego 2-3 min,

•    płyn Lugola 2 min,

•    etanol (70%) do odbarwienia 30 s,

•    fuksyna fenolowa (dobarwianie) 20 s.

Wszystkie etapy barwienia przedziela spłukiwanie preparatu wodą destylowaną. Po wysuszeniu oglądamy zabarwiony preparat pod mikroskopem. Bakterie, które po zabarwieniu barwnikiem podstawowym, tj. fioletem krystalicznym, i po utrwaleniu barwnika płynem Lugola tworzą wiązek nierozpuszczalny w alkoholu i przyjmują zabarwienie fioletowe, są określane jako Gram-dodatnie (G+), natomiast bakterie Gram-ujemne (G-) odbarwiają się pod wpływem alkoholu i dobarwiają barwnikiem kontrastowym -safraniną lub fuksyną, na kolor różowy. Powszechność stosowania metody Grama wynika z faktu, że metoda ta pozwala dobrze poznać badane mikroorganizmy, ułatwia postępowanie laboratoryjne, wskazuje kierunek

32