img179 2

oddalania się od czynnika „aerozolotwórczego”. Generatory punktowe to takie, których powierzchnia uwalniania cząstek aerozoli jest mniej lub bardziej skondensowana (wylot z rury kanalizacyjnej). Generatory liniowe to takie, które mają więcej niż jedną powierzchnię uwalniania cząstek, przy czym ułożenie czynników aerozolotwórczych przebiega w sposób liniowy (nawadnianie pól, długi i otwarty kanał ściekowy). Generatorem obszarowym jest każde źródło charakteryzujące się dużą powierzchnią, z której są uwalniane bioaerozole.

12.2. Pobieranie próbek do badań

12.2.1. Czynności wstępne

Badania mikrobiologiczne powietrza pomieszczeń użytkowych należy przeprowadzić na stanowiskach różniących się stopniem zanieczyszczenia, np. na sali ćwiczeń laboratoryjnych lub sali wykładowej. W podobny sposób należy wytypować stanowiska na zewnątrz budynków, w celu określenia stopnia zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego, np. na ruchliwej ulicy, w parku lub w pobliżu ferm hodowlanych. Przed przystąpieniem do poboru próbek należy wykonać następujące czynności:

•    podać charakterystykę środowisk badawczych, uwzględniając czynniki wpływające na stopień zanieczyszczenia powietrza. Przy opisie stanowisk zlokalizowanych w pomieszczeniach zamkniętych uwzględnić rodzaj pomieszczenia, (np. sala gimnastyczna, lekcyjna, wykładowa, operacyjna, stołówka), liczbę osób użytkujących pomieszczenie, czas użytkowania, rodzaj wentylacji lub klimatyzacji. Charakteryzując stanowiska wytypowane na otwartej przestrzeni, należy uwzględnić miejsce usytuowania stanowiska, np. ulica, park, zakład przemysłowy, oraz obecność źródła emisji zanieczyszczenia mikrobiologicznego do powietrza, tj. zbiorniki wodne, oczyszczalnie ścieków, fermy hodowli zwierząt, zakłady przetwórstwa rolnego itp.;

•    wykonać szkic badanego obiektu i zaznaczyć na nim miejsca poboru próbek;

•    określić warunki meteorologiczne w miejscu poboru próbek powietrza do badań, jak: temperatura, ciśnienie, wilgotność względna, kierunek i prędkość wiatru, stopień nasłonecznienia i oświetlenia.

12.2.2. Metoda sedymentacyjna

Metoda polega na swobodnym opadaniu mikroorganizmów z powietrza na podłoże stałe w określonym czasie. Według założenia Omeliańskiego, na 100 cm² powierzchni pożywki stałej osiada w ciągu 5 min tyle komórek mikroorganizmów, ile znajduje się w 10 dm³ powietrza (0,01 m³).

104