IMGP6286

tWfOT CZOPA    u

Stałci sie barzo wymowny;

U mnieć to jest za wielki dziw:

Taki egom nie widział, jak żyw¹'.

Pan rzekł: „Nic sie nie dziwują.

A z tego Bogu dziękują;

I tobieć to nie ma dziwno być, łże człowiek począł mówić:

Mnodzy-ciem tacy bywają. ^ł!fl lż kiedy sie rozgniewają,

Dla wielkiego rozrzewnienia Długo nie mają mówienia".

Rzekł Zenas: „Jego mówienie Jestci i nad przyrodzenie, ^m Bowiem i mnie zesromocił,

I naprzeciw Bogu bluźnił".

Pan, kiedy taką rzecz słyszał,

O bluźnienie się rozgniewał;

Ezopa Zenasowi dał, ^m A tak mu jeszree przykazał:

„Już a już go sobie miej,

A gdzie będziesz chciał, tu ji dziej:

Ubij, obieś albo przedaj.

Podług swej woli z nim działaj".

²²³ Zenas tedy dar wziął na liście.

Aby to już było iście;

Panu swemu podziękował A tak na wieś zasię pojął.

Przyjechawszy Ezopa wezwał;

MBSB33ig

1

n.: ciem — bowiem; lub partykuła wzmacniająca (por. -Krakowiaczek-d ja“).

: 'ozrzeimient* — gniew.

: rzecz —- tu: mowa.

: O*²** będziesz chciał, tu ji dziej — podziej go, zrób ta co chcesz.

obieetć — obwiesić, powiesić, aa Uście — na piśmie.

2

***** — tu: prawnie, zgodnie z prawem