IMG90

93

: :zonego) należy powyższe wartości (jednostkowe) pomnożyć przez przyjęty promień luku. Wartości te są lane w tabelach dla różnych kątów zwrotu prostych. Tabela 1° jest zestawiona dla kątów wyrażonych w stop-wh w zakresie od 0° do 131°. a tabela I^s dla gradów w zakresie 0-100^s. Kąt zwrotu w punkcie wierzchołko-.rn Wi dla luku nr 1 z rysunku 5.1 wynosi 101.01⁸ i jest poza zakresem tablicy 1^£. Przeliczamy go na stopnie i wYskujemy <Xi ^; 90° 54' 32". Dzięki temu możemy skorzystać z tablicy stopniowej (w przypadku przyjęcia kąta jednostkach gradowych, którego nie obejmują tablice, luk musiałby być obliczany bezpośrednio ze wzorów : danych w załączniku 5.5). Na stronie 128 „Tablic" są podane wartości interesujących nas parametrów luku .-dnostkowego dla wartości sąsiednich: a = 90° 54' i 90° 56'. Dla wartości obliczanej ccj = 90° 54' 32" należy rrzeprowadzić interpolację między tymi wartościami, które wynoszą: nu luku nr 1, R -- 1, kąty zwrotu prostej:    a = 90°54'    a = 90°56'

- długość stycznej głównej PWi = WiK = Ti    1,01583    1,01642

-    odcięta środka luku PA

-    rzędne środka luku AS

-    długość luku - PSK

0,71264    0,71284

0,29847    0,29868

1.58650    1.58709

Dla aj - 90° 54' 32" po wykonaniu interpolacji między powyższymi wartościami uzyskamy dla luku jed-

nostkowego R = 1 i tyczonego, tj. pomnożonego przez promień R =		50, następujące wartości
dla łuku nr 1 (kąt zwrotu a! = 90° 54' 32"):	R = 1	R = 50 m
- długość stycznej głównej (Ti)	1,015987	50,80 m
- odcięta środka luku (PA)	0,712746	35,64 m
- rzędna środka łuku (AS)	0,298526	14,93 m
- długość luku (PSK)	1,586657	79,33 m

W podobny sposób postępujemy z drugim lukiem, dla którego kąt zwrotu a₂ wynosi 92.1975⁸, a promień przyjęto jako równy 30 m. W wyniku obliczeń otrzymamy dla niego (według tablicy T^s) następujące wartości: dla luku nr 2 (kąt zwrotu a- = 92,1975^s):    R = 30 m

-    długość stycznej głównej    26,53    m,

-    odcięta środka tuku    19,87    m,

-    rzędna środka łuku    7,53 m,

-    długość łuku    43,45    m.

Obliczenie punktów głównych luku zamieszczono w załączniku 5.5.

Kilometraż trasy

Znając długość luku, możemy skilometrować trasę, tj. obliczyć jej długość z uwzględnieniem łuków, podzielić na odcinki 100-metrowe, zwane hektometrami, oraz podać, w jakiej odległości od początku trasy znajdują się jej punkty charakterystyczne, np. początek, środek, koniec łuków. Początek trasy to punkt 0/0, czyli zerowy kilometr i zerowy hektometr. Kilometraż tych punktów obliczamy następująco: po odjęciu od długości pierwszej prostej (86,34 m) długości stycznej głównej pierwszego łuku Ti = 50,80 m otrzymamy odległość początku tego luku (punkt P) od początku trasy, która wynosi 0/0 + 35,54 m Jeżeli do tej wartości dodamy długość łuku (79,33 m), to otrzymamy kilometraż punktu końcowego łuku nr 1, tj. 114,87 m (0/1 + 14,87 m). Postępując tak dalej, skilomctrujemy dalsze odcinki trasy, co pokazano na rysunku w załączniku 5.6.

Z powyższego wynika, że punkt hektometrowy 0/1 (oddalony od początku trasy o 100 m) wypadnie na luku nr 1. Sposób jego wyznaczenia omówimy w' następnym punkcie. W terenie punkty charakterystyczne na osi trasy, tj. wspomniane już punkty główne łuku i punkty hektometrowe, zaznaczamy palikami wbitymi równo z ziemią oraz tzw. świadkami, czyli palikami wystającymi z ziemi, wskazującymi położenie punktu właściwego i ułatwiającymi odszukanie go. Na świadku zapisujemy kilometraż punktu, do którego się on odnosi.

Obliczenie położenia punktów hektometrowych na lukach oraz innych punktów pośrednich tworzących luk. Wyznaczenie stycznej do luku w dowolnym punkcie

Jak już zaznaczono, na luku nr 1 znajduje się punkt hektometrowy 0/1 położony w odległości 14,87 m od punktu końcowego tego luku. W celu wyznaczenia jego położenia na łuku należy obliczyć przynależną mu odciętą K-B oraz rzędną B- (hm 0/1) od stycznej głównej K-W] (rys. 5.2). Obliczenie wykonujemy według wspomnianych już wzorów (załącznik 5.5):