IMG 76

i JC

Q +L 0 Al* * L AtA‘--L __.

my wówczas dw pdv » o oraz di - _vdp = O. a jeżeli teraz uwzględnimy wzory (.5.33) i (5 34) no energię wewnętrzna i entalpię, uzyskamy:

w

■

I

<td-3 - ^cpi ^rj - ^r/)

I dla układu zamkniętego.

&/-J = MCflTj -Ti)

Dla gazów półdoskonałych

deł-2 - *>/,' (T₂-T,)

(7.2 la)

c\dT = -pdv	V (») / ■
oraz:	<-V p d\z
CfflT = vdp	(b)
^ V f 1 . Jeżeli teraz podzielimy równanie (b) przez (a), odpowiednio rozdzielimy zmienne

tropy:

*

*

I

I

lub:

Qd-2=M c_p[³ (T₂-T_t)

(7 23)

(7.21 b)

I

Jak widać, całe ciepło w przemianie izobaryczncj idzie na przyrost entalpii.

7.1.4. PRZEMIANA IZENTROPOWA - IZENTROPA (ADIABATA ODWRACALNA)

Równanie przemiany izentropowej gazów doskonałych

Dla gazu doskonałego wykładnik izentropy jest wielkością stalą, K - idem

Adiabar^ nazywamy przemianę, w której ciepło nie jest ani pobierane z otoczenia, ani też do niego oddawane (nie ma wymiany ciepła z otoczeniem), czyli dq = 0 W takim przypadku praca może być wykonana jedynie kosztem energii wewnętrznej czynnika Jeżeli na dodatek w przemianie adiabatycznej nie występuje tarcie, czyli ^dTf ~ ^to przemianę taką nazywamy adiabatą odwracalną - i/entropą.

Zatem dla przemiany izentropowej:

W związku z tym można scałkować równanie (7.23):

otrzymując:

Pi

^v2._XnPi

I

dq ♦ dq_{~ dq_c = 0

(7-22)

Kin — = ln

Pl

■

Należy lu zauważyć, ze spełnienie równania (7.22) nie zawsze ożnacza, że równo-

"“f* ^{byc rÓ}"'^{ne 0 Może bowicm}    przypadek, przy

kroryn. Jq,> 0. a dq < 0. ale w sumie dq, = 0 Taka przemiana nre jest adiabatą

cntrJiiTT'' ^k"',°_J^{W pr}“^mianie *^zcntr°powej zachowuje stalą wartość, jest

./ocmropowcr1)7'    °^{d Icg0} P^arametru pochodzi zresztą nazwa przemiany

nZTo^zraT/    ^    °”    omówienie zawarto w nas.^

to ^Po;j^_o^W7^P™^m“”‘^e“^n,r0pow'J^zmieniatemperatura czynnika,pomimo

modyumiki . pMu^h    tSMlUsTó!**' *xtównań pieiwuej zasady «i-

(    ) i (5.26), w których podstawia się r/^₍ = 0. Otrzymujc-

J34

Jeżeli skorzystamy teraz z praw logarytmowama. to otrzymamy ostatecznie równanie izentropy dla wielkości skończonych, zwane równaniem Poissona

[^vi ) Pi

albo po przekształceniu:

p,v,^K = p₂v₂^K

c i -	JL
1	tk
fVi\^K .	n A £	T
w	y- 5
- / •	^ ^ c &

r

h

(7 24)

(7.24a)

Oczywiście w równaniu (7.24) można stosować inne pary parametrów ter mody nu micznych, eliminując niepożądane za pomocą równania C/lupeyrona, np

IłS