IMGT72

m Opieka domowa nad tdrowlem di lacka

twętto\ aby piaty palce nie był przyciśnięty do sąsiedniego i nie nastąpiło zniekształcenie stopy. Wąski czub prowadzi do deformacji I i V palca. Podeszwa powinna być elastyczna. Twarda i sztywna nadmiernie krępuje I ruchy palców i stóp doprowadzając do osłabienia mięśni i wiązadeł stóp (niewskazane jest stałe chodzenie w butach narciarskich, prowadzi bowiem do rozpłaszczenia stóp). Trampki i tenisówki może dziecko nosić wyłącznie | w czasie zajęć i gier sportowych. Są niehigieniczne, nadmierne pocenie się stóp daje stałe uczucie zimna w nogi, a brak sztywnych zapiętków sprzyja też tworzeniu się płaskostopia.

Ważne jest również, aby dziecko, które w wieku przedszkolnym samo już ma sobie radzić z obuwiem, mogło swobodnie wkładać i wyjmować nogi z obuwia.

Jeżeli dziecko skarży się na bóle stóp przy chodzeniu, należy zmienić buty, a jeśli to nie pomaga — zasięgnąć porady lekarza.

| Tworzywo do wyrobu obuwia powinno mieć następujące zalety; trwałość, odporność na nasiąkanie wodą, giętkość, elastyczność, przewiewność.

Obuwie dla dzieci w okresie szybkiego wzrostu stopy należy kupować tańsze, a często. W naszych warunkach klimatycznych przez około pół roku należy chodzić w lekkim. przewiewnym obuwiu. Najzdrowsze jest obuwie ze skóry (cholewka i zelówka). Podeszwa i obcas mogą być z miękkiej odpowiednio grubej gumy, która lepiej amortyzuje wstrząsy i nierówności podłoża, a także chroni stopy przed ich rozbijaniem o twarde podłoże. Nie należy kupować obuwia używanego, ani też bez porady lekarza ortopedy, stosować wkładek, gdyż może to doprowadzić do deformacji stopy. Jeśli do tego doszło, albo też jeśli zauważymy nagniotki czy bolesne odciski, należy zwrócić się do lekarza. Powinniśmy przyzwyczajać dziecko do noszenia odrębnego obuwia do wyjścia i w domu. Obuwie domowe musi mieć też wszystkie warunki zdrowotnością

Produkowane jest obecnie tak zwane obuwia prośilak-tyczne do wszechstronnego zastosowania zarówno ^ „kapcie" w przedszkolu, jak i wygodne buty turystyczne. Doskonałym obuwiem na lato lub do chodzenia po mian kaniu są elastyczne, gumowe klapki (japonki lub motylki) zapewniające palcom całkowitą swobodą ruchów.

Obuwie dobieramy odpowiednio do pory roku. temperatury I zmiennych warunków atmosferycznych. Obuwia letnie powinno być lekkie przewiewne, lecz z usztywnionymi zapiętkami na elastycznych podeszwach (mikro-guma lub skóra). Obuwie zimowe — powinno być również lekkie, lecz cieple, dostatecznie luźne, przewidziana na grubszą wełnianą skarpetką i pozwalające na swobodne poruszanie palcami. Obuwie ciasne przez unieruchomienie stopy oraz ucisk na naczynia krwionośne powoduje ziębniącie stóp. Gumowe boty są niezbądne. ale wyłącznie na deszczową pogodą. Muszą być też odpowiednio większe od nogi, aby można było włożyć na spód wkładki ocieplające, a na nogi wełniane skarpetki.

ZABAWY NA ŚWIEŻYM POWIETRZU — SPACERY, WYCIECZKI

O zabawach była mowa w rozdziale o rozwoju I wychowaniu. Tu chciałabym zwrócić uwagą na pewne elementy higieniczne dotyczące zabawy. Przebywanie dziecka na świętym powietrzu jest dla zachowania zdrowia czynnikiem niezwykle ważnym. Im więcej dzieci korzystają z powietrza w ciągu całego roku, tym mniej chorują. Musimy więc tak zorganizować tryb życia dziecka, żeby ten warunek spełnić i przebywanie w domu ograniczyć jedynie do koniecznego minimum.

W ciepłej porze roku dziecko może na dworze nie tyle bawić się, ale również jeść I spać, jeśli mamy de tego możliwości terenowe. Gdy warunki mieszkaniowe są te-