IMGs11

ffijomocąjyogjjjfay światłmitwarHzalnyrh. Technologia ta nie jest zbyt popularna. gdvz wymaga odpowiedniej praktyki w posługiwaniu się woskami światłoutwar-dzalnymi, w przeciwnym wypadku odlew nie będzie pasował do modelu, na którym wymodelowano daną protezę. Wymodelowaną protezę zdejmuje się z modelu. Jest to bardzo trudne. Woski światłoutwardzalne są ponadto znacznie droższe od tradycyjnych wosków modelowych. Należy się też liczyć z zakupem dodatkowego urządzenia, jakim jest lampa do utwardzania.

8.7. MODELOWANIE PROTEZY SZKIELETOWEJ

Modelowanie protezy szkieletowej odbywa się na podstawie wcześniej wykonanego projektu. Cały projekt protezy należy przenieść na model z masy osłaniającej. Aby uzyskać największą dokładność i precyzję, powinno się powtórzyć analizę i projekt na modelu z masy osłaniającej. Jeżeli stosowano tzw. kołnierzyki, nie trzeba już powtarzać analizy. Można przystąpić do modelowania, ponieważ położenie klamer jest już znane. Rysując projekt na modelu, dobrze jest używać kolorowych kredek, a nie ołówków grafitowych. Grafit jest to alotropowa odmiana węgla. Węgiel

powoduje kruchość stopu.

Kolejność modelowania protezy jest dowolna. Dobrze jest układać górną płytę itukpodjęzykowy na dole na samym końcu. Postępowanie takie zapewnia, że modelując klamry, podparcia oraz połączenia, nie zniszczy się płyty i łuku. Należy również zwracać uwagę na połączenie wszystkich elementów z płytą i łukiem. Słabe połączenie może spowodować odpadnięcie części protezy lub jej elementów. Przejścia poszczególnych elementów pomiędzy sobą powinny być płynne. Ostre krawędzie w trakcie wypełniania formy przez metal mogą się bowiem oderwać, co spowoduje wtrącenia masy w strukturze odlewu. Jeżeli chce się uzyskać bardzo gładką powierzchnię wosku, aby po odlaniu powierzchnia metalu była równie gładka, można pokryć wosk specjalnym płynem powodującym nadanie gładkości modelowanej powierzchni. Ma on postać lakieru i znajduje się w butelce z pędzelkiem (Geo Waxfinish firmy Renfert). Przed zalaniem pierścienia można również używać specjalnych mas osłaniających, które mają na celu pokrycie cieniutką warstwą wymodelowanej protezy, by w przyszłości odlew był dokładnie taki jak wymodelowany (Wiropaint plus firmy Bego). Liczba kanałów odlewniczych nie jest z góry określona. Najczęściej w protezach dolnych jest ich 2 lub maksymalnie 3, natomiast w protezach górnych- od 2 do maksymalnie 5. Wcale nie oznacza to, że im więcej, tym lepiej. Znane są przypadki, gdzie np. w dolnej protezie jeden został dokładnie przymocowany i proteza odlała się na jednym kanale.

tooiasł również w przypadku zastosowania    i u kanałów górna płyta się nie

kfetal, wpływając do formy, ulega zaw ire-w miotu. Może się więc zdarzyć.