Jasiński Motywowanie w przedsiębiorstwie (44)

I jltTNtiirH:

I.

i

j,

4.

5.

6.

8.

9.

10.

II.

12.

13.

14.

15.

rdtifhiorsiueni w krajach tu ropy

etedsłfbiorstwumi.

wy, „Ekonomika i Organizacja

Warszawa, PWR 1915. fm# .- Fijfwy organizacji (pracy »cw nctrznego ora/ dotoiowiw tuynopu powielany), f iitnąitemiti pasinulusfnalnegu.

■zeństwa. Wyd. CoUoguia

pracy. Warszawa. PWE 1989. m. Bielsko-Biała, wyd. PARK.

j«k wynika / danych zawartych w tabel. 4.2 polscy menedżerowi* * najbardziej autokratyczni, nusttaccy st| zwolennikami partycypacji, u «nic rykańscj «ymuja pozycję pośrednią. Analiza wyników „średniego pozio^ partycypacji" ujawniła, że przeciętny austriacki menedżer jest bardziej partycypacyjny niż 89% ogółu polskich, a przeciętny amerykański menedżer jest hardziej partycypacyjny niż 73% ogółu polskich. Polscy menedżerowie stosują u praktyce kierowania ludźmi model partycypacji nastawiony hardziej na relacje interpersonalne. Doceniając znaczenie dobrych relacji t podwładnymi, chcą niejako stworzyć podwładnym wrażenie, że biorą ppgj uwagę ich opina* i preferencje w procesie podejmowaniu decyzji. Jednakże ich wpływ rzeczywisty ograniczają do spraw drugorzędnych, mniej istot, nych.

Reasumując należy stwierdzić, że partycypacja pracownicza w rząd/antu stanowi skuteczny instrument w pokonywaniu oporów podwład* nych wobec zmian wprowadzanych w organizacji, w motywowaniu do wydajniejszej pracy oraz identyfikacji pracowników z celami organizacji. Wskutek długoletniego funkcjonowania systemu scentralizowanego w Pol. scc, zarówno kierujący , jak i kierowani przyzwyczaili się do braku odpo-wicdzialności za własne decyzje i zachowania. Obecnie następuje zmianą mentalności jednych i drugich, ale proces len wymaga pewnego czasu, Wvniki przedstawionych badań świadczą o tym. że w odniesieniu do zachowań partycypacyjnych przemiany mentalności zachodzą w Polsce stosunkowo powoli. Niektórzy menedżerowie czasami starają się posłuchać swoich podwładnych lecz w przeważającej liczbie przypadków, w ostateczności liczy się tytko i wyłącznic ich zdanie. laka .sytuacja powinna ulec radykalnej /mianie. Pracownicy muszą zostać zaangażowani w proces zarządzania. Obecnie trwa dyskusja w jaki sposób tego dokonać. Suche przepisy o udziale pracowników w zarządzaniu same tak naprawdę niczego me zmienią. Potrzebne jest tu rzeczywiste zaangażowanie zarówno kadry menedżerskiej jak i pracowników niższych szczebli. Pracownicy muszą wiedzieć, ze kierownictwu naprawdę na nich zależy i że cenią ich poglądy i opinie - wówczas partycypacja będzie skutecznym środkiem motywowania do pracy- Należy przypuszczać, że powodzenie polskich reform wymaga, w praktyce zarządzania firmą, stosowania partycypacji pracow-mkow w zarządzaniu, polegającej na „efektywnym spożytkowaniu moż-b*o«ci podwładnych*', które stanowią istotę mechanizmu partycypacji.

Błaszczyk H.: Uczestnictwo pracowników >»• zarzudzanh 7.nchadnivj. Warszawa, PWJ 19*8 Borkowska S.: Formy udziałupracowników * zarsmkń i Orgttni/ucju PrzcdsięłHórst w; 1990 nr 7.

Borkowska S; Partycypujiu pracowniczo i Jęf gffm Przedsiębiorstw", 1992 nr K.

Borkowska S.: System motywowania wprzedsiębiorą

Centralny Program Badań Pi Jsłowowych .Crfowiri grupowej i zespołowej z u* /głydułorocm rozrachun do nich lormy wynagrodzeń" Wrocłay. pw Crozier M.: Przcdsięhiorstwo na pmłsktęhu, Jak tu*-■

Warszawa. PWE 1993.

Fromm E.: Mieć czy hyć. Dmhowe potłuawy nm Communia 1989.

Janowska Z.: Samorządne Krupy pracownicze w utk Jasiński Z.: Organizacja i kierowanie zespołem prań 1993.

Młjczyński J.: Partycypacja w podejmowaniu decyzji. Warszawa, IFiS PAN 19% Metody działania: Reorganizacja przy współudziale wszystkich. Wykorzystanie pomysłów pracowniczych, w: „Zarządzanie na Swiccic" 1996 nr H.

Penc J.: Motywowanie h* zarządzaniu. Kraków, wyd PS/B 19%.

Petersen D.: Praca zespołowa. Nowt pomysły zarządzania na łata W. Warszawa, WNT 1993.

Rudolf S.: Demokracja przemysłowa h rozwiniętych krajach kapitalistycznych. Warszawa, PWN 1986.

Stoncr J. A. F„ Wankel Ch.: Kierowanie. Warszawa. PWE 1992 *. 269.

76

77