jpg044(1)

43

przypominającej niekiedy organowce, mają anatomiczną budowę nitkowatą i nie tworzą parenchymy. W związku z tym zaliczanie krasnorostów na podstawie morfologii do tak zwanych glonów wyższych, nawiązujących do tkankowców, nie znajduje większego uzasadnienia. Długi okres ewolucji, znacznie dłuższy od ewolucji znanych nam metaprotistów, doprowadził przez zjawisko konwergencji do wytworzenia złożonych struktur plech krasnorostów, zbliżonych do struktur innych plechowców, czy nawet organowców. Wszystkie, nawet najbardziej skomplikowane morfologicznie, plechy są skonstruowane według dwu typów budowy: jednoosiowej (jedna rozgałęziona nić) i wieloosiowej, tak zwanej fontannowej (kilka biegnących równolegle nici) (rys. 20).

Rys. 20. Schemat budowy plech krasnorostów: jednoosiowa (a, a’), wieloosiowa (b, b’)

2.2.2. BIOLOGIA KRASNOROSTÓW

Jak już wielokrotnie stwierdzono, krasnorosty dzięki odpowiedniej kombinacji barwników mają zdolność do fotosyntezy. Duża zdolność do adaptacji chromatycznej daje im szansę na zajmowanie nisz ekologicznych niedostępnych dla roślin zielonych. Nie ulega wątpliwości, że mają również możliwości do uzupełnienia pokarmu na drodze heterotroficznej poprzez przyswajanie rozpuszczonych prostych związków organicznych.

Biologia reprodukcji krasnorostów jest bardzo złożona. Są one zdolne do pomnażania wegetatywnego przez podziały komórek lub przez fragmentację