Kolendowicz0

murach lub na słupach przyjmuje się zwykle w granicach od 3 do 9 m. W węzłach, prostopadle do płaszczyzny kratownicy, opiera się belki, zwane płatwiami. Dalsze elementy konstrukcji zależne są od rodzaju pokrycia. Na przykład blachę falistą lub lekkie płyty żelbetowe można oprzeć bezpośrednio na platwiach. Pokrycie dachówką wymaga ułożenia na płatwiach krokwi, a na krokwiach — łat (rys. 8-6).

■ Ciężar pokrycia g obliczany jest na 1 m² połaci dachu (rys. 8-7). Ciężar ten przeliczamy na obciążenie przypadające na 1 m² rzutu poziomego. Przy pochyleniu dachu pod kątem ot mamy

(8-1)

g

cos a

■ Poszczególne kratownice są połączone ze sobą za pomocą stężeń połaciowych, leżących w płaszczyźnie dachu, zwanych także stężeniami wiatrowymi, i za pomocą stężeń pionowych, ustalających wzajemne położenie kratownic i zabezpieczających przed ich przewróceniem się. Stężenia te zazwyczaj nie podlegają obliczeniom statycznym. W dachach stalowych ciężar stężeń i płatwi przyjmuje się 50-100 N/m² w zależności od wielkości kratownicy.

■ Obciążenie dachów śniegiem omówiono w p. 2.3. Śnieg obciąża z reguły cały dach. Przy dachach o spadku dwustronnym może się jednak zdarzyć, że na skutek np. nasłonecznienia śnieg na jednej stronie stopnieje; wówczas więzar dachowy będzie obciążony tylko z jednej strony (rys. 8-8a). Przy takim obciążeniu siły wewnętrzne w niektórych prętach mogą być większe niż przy obciążeniu pełnym. Siły wewnętrzne należy więc wyznaczać dla obu przypadków obciążenia pokazanych na rys. 8-8.

a) lllillimilllil

b)

iniiiiiiiiiiir			imiiTm
	Z	\	[ZS

a Rys. 8-8

■    Obciążenie budowli wiatrem omówiono w p 2.3. Kratownice wiązarów dachowych oparte są zjednej strony na łożysku stałym, z drugiej —na ruchomym. Łożyska kratownic o większych rozpiętościach muszą być specjalnie wykonane. Przy kratownicach mniejszych nie wykonuje się specjalnych łożysk, a oba węzły podporowe oparte są na stalowych podkładkach z grubych blach. Do jednej z nich kotwi się jeden węzeł podporowy, co stanowi łożysko stałe. Drugiego węzła podporowego nie kotwi się; stanowi on wówczas łożysko ruchome. Ze względu na takie podparcie kratownicy, przy parciu wiatru z lewej strony występują inne oddziaływania na podporach niż przy parciu wiatru z prawej strony (rys. 8-9). Z tego powodu przy różnych kierunkach wiatru mogą w tych samych prętach kratownicy wystąpić różne siły. Dlatego siły te należy wyznaczyć dla obu przypadków parcia, od strony lewej i od strony prawej, i dla danego pręta przyjąć wartość większą.

■    Przekazywanie obciążenia na węzły kratownicy pokazano na rys. 8-6. Na przykład

120