Kolendowicz4

■    Na rysunku 8-13b wykreślono wielobok sił dla wyciętego węzła D (dla kontroli). Kreślenie tego wieloboku należy rozpocząć od siły AD i przechodzić zgodnie z ruchem wskazówek zegara kolejno do siły BD, CD i niewiadomej DE.

■    W sposobie Cremony nie sporządzamy oddzielnych wieloboków sił dla każdego węzła, lecz wykreślamy je łącznie w tzw. planie Cremony.

■    Na początku wyznaczamy oddziaływania. W celu łatwiejszego odczytywania sil w planie Cremony, oznaczamy literami lub cyframi pola kratownicy ograniczone siłami zewnętrznymi i wewnętrznymi. Siły wewnętrzne pokrywać się z osiami prętów kratownicy. Na rysunku 8-14a pola te oznaczono literami otM®o g. Na przykład pole a jest ograniczone siłami /?, i R₂ oraz dwoma prętami pasa dolnego, pole b — siłami /?,, P, i prętami AB pasa górnego. W planie Cremony (rys. 8-14b) wszystkie siły zewnętrzne i wewnętrzne będą wówczas oznaczone dwiema literami odpowiadającymi sąsiadującym polom.

■    Zachowując umowny porządek nanoszenia sił, zgodny z ruchem wskazówek zegara, rysowanie planu Cremony rozpoczniemy od sił zewnętrznych, a więc R_t. P_t, P₂ i R₂-Początek siły /?, oznaczymy literą a, a jej koniec — literą b, ponieważ R_l leży między polami a i b. Podobnie początek siły P, oznaczymy literą b, a jej koniec literą c itd. Pręt BD rozdziela pola e if wobec tego w planie Cremony siłę występującą w tym pręcie oznaczymy literami e-f lub f-e.

■    Wyznaczanie sił wewnętrznych rozpoczynamy od węzła A, gdyż występują tam tylko dwie siły niewiadome, w prętach AB i AD. W planie Cremony z końca siły /?,, tzn. z punktu b, prowadzimy prostą równoległą do AB, a z punktu a prostą równoległą do AD Punkt przecięcia tych prostych oznaczymy literą e. Siły b-e i e-a odczytamy w przyjętej skali sił.

■    Siły w węźle A, oznaczone w planie Cremony a-b, b-e i e-a, są w równowadze, a więc tworzą zamknięty wielobok a, b, e, a o zgodnym obiegu strzałek. Przy kolejności wykreślania sił, zgodnej z ruchem wskazówek zegara, obieg strzałek w wieloboku sil wskaże nam kolejność liter opisujących pola schodzące się w węźle A, a więc: a, b, e. a. Siła b-e w pręcie AB jest skierowana do węzła A, co oznacza ściskanie ( —). Na pręcie AB kratownicy rysujemy strzałkę do węza A, a na drugim końcu — przy węźle B — do węzła B. Siła e-a jest skierowana od węzła A, co oznacza rozciąganie (+). Na tym pręcie strzałkę rysujemy od węzła A, a na drugim końcu strzałkę przeciwną, tzn. od węzła D.

124