KONSTRUKCJE STALOWE STR005

1. WPROWADZENIE

1.1. Zakres skryptu

Proces projektowania konstrukcji, w tym konstrukcji stalowych, składa się z kilku faz:

•    projektowania koncepcyjnego (wstępnego), podczas którego konstruktor wspólnie z architektem dokonuje wyboru rodzaju materiału konstrukcji (stal, żelbet, drewno), dokonuje rozplanowania poziomego i pionowego konstrukcji (siatka słupów, układ stężający). Na tym etapie wykonuje się często bardzo uproszczone obliczenia, mające na celu wstępne ustalenie wymiarów podstawowych elementów konstrukcyjnych (grubości stropów, przekroju slupów),

•    projektu budowlanego, wymaganego przepisami prawa budowlanego jako podstawy wydania pozwolenia na budowę. Wykonuje się tutaj obliczenia statyczne całego układu konstrukcyjnego, analizę stateczności oraz weryfikuje nośność elementów konstrukcyjnych,

•    projektu wykonawczego, w ramach którego projektowane są węzły i połączenia oraz wykonywane rysunki warsztatowe elementów konstrukcyjnych.

Projektowanie konstrukcji składa się:

•    z kształtowania konstrukcji, wykonywanego na etapie projektu koncepcyjnego,

•    z obliczeń statycznych oraz sprawdzania stanów granicznych elementów i połączeń, wykonywanych w fazie projektu budowlanego,

•    z konstruowania, czyli nadawania kształtu elementom i węzłom, wykonywanego w projekcie wykonawczym.

W niniejszym skrypcie autorzy ograniczyli się jedynie do obliczeniowej strony procesu projektowego. Celem jest przybliżenie zasad obliczania konstrukcji oraz sprawdzania nośności i stateczności przekrojów, elementów i połączeń według zaleceń odpowiednich części normy PN-EN 1993, cz. 1., które tematycznie odpowiadają zakresowi polskiej normy PN-90/B-03200 [34],

;! 1.2. Geneza i zakres Eurokodów konstrukcyjnych

Początki prac nad ujednoliceniem normalizacji europejskiej sięgają 1975 r., kiedy to Komisja Wspólnoty Europejskiej ustanowiła program mający na celu usunięcie przeszkód technicznych w handlu, zapewnienie swobodnego przepływu towarów i usług oraz wyboru miejsca pracy. Jeden z elementów tego programu stanowiła harmonizacja norm i specyfikacji technicznych. Ideą tych działań było, aby powstałe w ich wyniku reguły i przepisy normowe stosowano początkowo jako alternatywne w krajach członkowskich Wspólnoty, a po pełnym uzgodnieniu jako wspólne normy europejskie (Eurokody).

Pod koniec lat 80. XX w. Komitet Wykonawczy złożony z przedstawicieli państw członkowskich przyjął pierwszą generację Eurokodów. Przepisy te nosiły symbole prENV, co oznaczało pre-normę europejską. Została ona skierowana do powszechnej oceny i ankietyzacji. Na bazie prENV 1993-1-1 powstała m.in. aktualna wersja polskiej normy projektowania konstrukcji stalowych PN-90/B-03200 [34].

W 1989 roku państwa członkowskie Unii Europejskiej (EU) i Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) postanowiły powierzyć opracowanie ostatecznych wersji Eurokodów Europejskiemu Komitetowi Normalizacji (CEN). Postanowiono też, że Eurokody będą uwzględniały wszystkie Dyrektywy Rady i Komisji Europejskiej oraz że będą podlegały im formalnie. Głów-

L