KONSTRUKCJE STALOWE STR008

8

EN 1993-1-12 - Projektowanie konstrukcji stalowych: Reguły dodatkowe rozszerzające zakres

stosowania EN 1993 o gatunki stali wysokiej wytrzymałości do S700 włącznie.

Obecnie (stan z 10 grudnia 2008 r.) jako normy polskie PN-EN wydano następujące części normy EN 1993-1:

PN-EN 1993-1-1: 2006,

PN-EN 1993-1-2: 2007,

PN-EN 1993-1-3: 2008,    /

PN-EN 1993-1-4: 2007,    /

PN-EN 1993-1-5: 2007,

PN-EN 1993-1-7:2008,

PN-EN 1993-1-8:2006,

PN-EN 1993-1-9: 2007,

PN-EN 1993-1-10:2007,

PN-EN 1993-1-11: 2008,

PN-EN 1993-1-12:2008.

Pozostałe podczęści Eurokodu 1993-1 są obecnie tłumaczone na język polski i będą wdrożone w najbliższych miesiącach. Wszystkie normy krajowe sprzeczne z wprowadzonymi normami PN-EN muszą być wycofane do marca 2010 r.

Opisany układ Eurokodów, styl i zastosowana metodologia powodują, że są one znacznie rozbudowane objętościowo. Przykładowo polska norma podstawowa dotycząca obliczania konstrukcji stalowych PN-90/B-03200 ma 44 str., a PN-EN 1993-1, obejmująca ten sam zakres, to:

•    cz.    1-1 - Reguły ogólne i reguły    dla budynków:    89    str.,

•    cz.    1-5 - Blachownice:    52    str.,

•    cz.    1-8 - Projektowanie połączeń:    133    str.,

•    cz.    1-9-Zmęczenie:    34    str.,

razem:    308    str.

W skrypcie przedstawiono zasady obliczania oraz przykłady obliczeń wybranych elementów i połączeń konstrukcji stalowych objętych normami [51, 53^-56],

1.4. Oznaczenia i definicje

W normie PN-EN wprowadzono, odmienny od stosowanego w obecnych normach polskich, system oznaczania osi głównych przekrojów i elementów. Pokazano to na rys. 1.1 wraz z symbolami określającymi poszczególne części przekroju poprzecznego kształtowników stalowych.

W omawianych w skrypcie normach wyróżniono następujące definicje:

•    ustrój prętowy (szkieletowy) - konstrukcja lub jej część, złożona z bezpośrednio połączonych elementów prętowych, zaprojektowana w celu przenoszenia obciążeń; termin ten odnosi się zarówno do ustrojów ramowych, jak i kratowych, tak płaskich, jak i przestrzennych,

•    typ szkieletu - termin ten, w aspekcie metod obliczeń statycznych, obejmuje następujące kategorie układów:

-    o niepełnej ciągłości, w których zarówno właściwości elementów, jak i właściwości węzłów wymagają uwzględnienia w analizie,

-    ciągłe, w których wyłącznie właściwości elementów wymagają uwzględnienia w analizie,

-    proste, w których węzły nie są zaprojektowane do przenoszenia momentów zginających,

•    analiza globalna - wyznaczenie zbioru sił wewnętrznych w konstrukcji, które są w równowadze z określonym zbiorem oddziaływań zewnętrznych, czyli obliczenia statyczne,

•    długość teoretyczna - odległość między sąsiednimi punktami bocznego podparcia lub punktem podparcia a końcem elementu w rozpatrywanej płaszczyźnie wyboczenia,