Kotwica0144

284 8. Wiązary kratowe (kratownice)

W węźle podporowym (lys. 8.35) silę rozciągającą z pasa dolnego przenosi się na czoło pasa górnego za pomocą stalowych nakładek o odpowiednio dobranej powierzchni docisku (7 na rys. 8.35a). Końce stalowego pasa dolnego często są za opatrzone w gwint umożliwiający regulację siły. Pas górny jest łączony w węźle kalenicowym na styk; dodatkowo węzeł wzmacnia się nakładkami lub okuciami stalowymi umożliwiającymi zamocowanie wieszaka.

Pas dolny (rozciągany) wykonany ze stali okrągłej łączy się z krzyżulcami i słupkami ściskanymi przyspawując blachy węzłowe (rys. 8.36).

Krzyżulce i wieszaki łączy się z drewnianym pasem górnym za pomocą dwustronnych blach stalowych mocowanych na śruby (rys. 8.35) lub okuć stalowych (rys. 8.37 Szczegół B).

Rysunek 8.37. Szczegóły konstrukcyjne wiązara dwutrapezowego drewniano-stalowego: 1 - pas górny drewniany, 2 - słupek drewniany, 3 - przypodporowy drewniany odcinek pasa dolnego, 4 - środkowy stalowy oddnek pasa dolnego, 5 - drewniany krzyżulec śdskany, 6 - stalowy krzyżulec rozciągany, 7 - drewniane nakładki pasa górnego, 8 - wieszak stalowy, 9 - okurie stalowe słupa podporowego, 10, 11 - elementy stalowe okuda kalenicowego, 12 - okude stalowe w miejscu połączenia słupka, krzyżuleów i pasa dolnego

r

Rozdział 9

Konstrukcje ramowe

9.1. Charakterystyka ogólna

Ramy to konstrukcje powstające w wyniku sztywnego połączenia prętów poprzecznych prostych lub zakrzywionych, zwanych ryglami, i prętów pionowych lub pochyłych, zwanych słupami. W ustrojach ramowych elementy składowe tworzą całość konstrukcyjną zdolną do przejmowania i przekazywania na fundament zarówno obciążeń pionowych, jak i poziomych.

Układy ramowe mogą mieć rozmaite kształty. Dobór typu ramy zależy od przeznaczenia budowli, warunków eksploatacji, warunków posadowienia i względów ekonomicznych. Ramy stosuje się w przypadku ograniczenia wysokości konstrukcji przekrycia, gdy równocześnie jest wymagana duża przestrzeń wewnętrzna, a warunki eksploatacji nie pozwalają na stosowanie podpór pośrednich.

Najprostszą konstrukcję mają ramy jednosłupowe składające się z rygla poziomego lub załamanego oraz słupa. Ramy jednosłupowe mogą być ustrojami statycznie wyznaczalnymi z ryglami wspornikowymi i słupem zamocowanym w fundamencie (rys. 9.1 a). Zamocowanie słupa w fundamencie jest dość skomplikowane, a w ramach o dużych rozpiętościach wręcz niemożliwe. Lepszym rozwiązaniem jest przegubowe podparcie i zapewnienie równowagi przy użyciu zamocowanego w narożniku odciągu (rys. 9.Ib). Poziomy odciąg można zastąpić odciągiem pionowym, przytwierdzonym do krótkiego wspornika umieszczonego po przeciwnej stronie niż wspornik główny (rys. 9.1 c). Równowagę ramy jedno-słupowej można zapewnić również wprowadzając elementy pracujące na ściskanie — zastrzały (rys. 9.Id i e). W tym przypadku, podobnie jak w ramie z odciągiem, istnieje możliwości modyfikacji konstrukcji oraz kształtowania słupa i rygla zgodnie z rozkładem momentów zginających.

Najczęściej są stosowane ramy dwusłupowe z ryglem jednoprzęsłowym prostym, poziomym (rys. 9.2a) lub pochyłym (rys. 9.2b), oraz z ryglem załamanym

t