Laboratorium Elektroniki cz I 2

40

2. Temperaturowy współczynnik napięcia stabilizacji TKUz (p) - jest to parametr określający względne zmiany napięcia stabilizacji w funkcji temperatury, przy założeniu stałej wartości prądu płynącego przez złącze.

40

---— dla l_y = const.

U_z dT    ^Z

(1.16)

Znak temperaturowego współczynnika stabilizacji zależy od mechanizmu przebicia złącza; i tak, dla przypadku zjawiska Zenera jest on ujemny, a dla zjawiska lawinowego dodatni. Możliwość wzajemnej kompensacji wpływu temperatury w sytuacji współwystępowania obydwu mechanizmów przebić jest możliwa (dla diod z zakresu Uz = 5-7 V), ale dla danej diody może nastąpić tylko w jednym punkcie pracy, w którym przecinają się charakterystyki uzyskane dla różnych temperatur pracy (rys. 1.6). Ponieważ stabilistory o współczynniku TKUz bliskim zera są bardzo pożądane, skonstruowano więc tak zwane stabilistory skompensowane: w jednej obudowie montuje się dwa złącza połączone szeregowo, przeciwsobnie. Głównym złączem jest stabilizacyjna dioda lawinowa, a złączem pomocniczym

I

Rys. 1.6 Wpływ temperatury na charakterystyki prądowo-napięciowe diody Zenera

normalna dioda spolaryzowana w kierunku przewodzenia. Warunkien_

powered by

<MłSai ol

cji wpływu temperatury jest równość temperaturowych współczynników zmian napięcia na obu złączach. Przy odpowiednim doborze złącz wartość współczynnika TKUz jest nie gorsza niż 10'⁵ [K'¹], natomiast typowe wartości napięć stabilizowanych Uz zawierają się w przedziale 6,2-6,8 V.

3.    Rezystancja dynamiczna r_z - jest wyznaczana dla zakresu stabilizacji, dla określonej wartości prądu płynącego przez diodę. Najmniejsze wartości, rzędu pojedynczych omów, posiadają diody o napięciach stabilizacji od 6 do 8 V.

AU₇

r =—— dla I₇ = const.    (1.17)

Al _z

4.    Maksymalny dopuszczalny prąd stabilizacji l_ima* - wyznaczamy z zależności:

u

(1.18)

U ry

Należy zwrócić uwagę, że maksymalna, dopuszczalna moc strat P_max, jaka może się wydzielić w diodzie przy pracy ciągłej, jest wyznaczana dla pracy w zakresie przebicia złącza.

1.2.8. Diody tunelowe

Diodami tunelowymi nazywamy diody wykorzystujące zjawisko tunelowe, posiadające w obszarze przewodzenia ujemną rezystancję dynamiczną, na części swojej charakterystyki prądowo-napięciowej (rys. 1.7). Projektowane są one z uwzględnieniem następujących wymagań:

•    punkt pracy znajduje się w obszarze charakterystyki o ujemnym nachyleniu;

•    maksymalizacja wartości stosunku prądu wierzchołka charakterystyki do prądu doliny;

•    minimalizacja wartości różnicy pomiędzy napięciami doliny i wierzchołka charakterystyki;

•    jak największa szybkość działania;

•    minimalna powierzchnia złącza.