larsen0660

660 II Anestezjologia ogólna

Tabela 26.2 Dodatkowe wyposażenie monitorujące (wg DGAI, 1995)
Wyposażenie	Przy stanowisku pracy	Do dyspozycji w sali operacyjnej
Aparat do znieczulenia z respiratorem Inwazyjny pomiar ciśnienia tętniczego krwi;	✓
co najmniej 2-kanałowy
Pomiar pojemności minutowej serca		✓
Sonda dopplerowska		✓
Monitor czynności o.u.n.		✓
Pompy infuzyjne	✓
Pomiar temperatury; co najmniej 2-kanałowy	✓
Aparat do szybkich analiz laboratoryjnych		✓

-    pomiar ośrodkowego ciśnienia żylnego (o.c.ż.) przez cewnik założony do żyły głównej,

-    ciągły, bezpośredni pomiar ciśnienia tętniczego oraz gazometria krwi tętniczej przez cewnik założony do tętnicy,

-    pomiar wybranych parametrów laboratoryjnych,

-    kontrola diurezy przez cewnik założony do pęcherza moczowego.

2.3 Nadzór wszechstronny

Nadzór wszechstronny jest konieczny podczas operacji specjalnych, np. zabiegów kardiochirurgicznych, bądź kraniotomii albo rozległych operacji związanych z poważnymi urazami, którym towarzyszy masywna utrata krwi. W tych przypadkach nadzór standardowy i specjalny uzupełnione są kolejnymi, inwazyjnymi metodami pomiarów. Zgodnie ze wskazaniami należy wówczas zastosować następujące metody i sposoby monitorowania:

-    pomiar ciśnienia w tętnicy płucnej i ciśnienia zaklinowania przez cewnik wprowadzony do tętnicy płucnej,

-    prowadzenie wszechstronnych badań laboratoryjnych,

-    pomiar ciśnienia wewnątrzczaszkowego.

Tabela 26.3 Czynniki ryzyka, które należy uwzględnić w czasie nadzoru anestezjologicznego

-    Choroby układu krążenia

-    Choroby pluć

-    Choroby nerek

-    Nadwaga > 40% idealnej masy ciała

-    Cukrzyca

-    Ekstremalne grupy wiekowe

Czynniki ryzyka. Niezależnie od rodzaju operacji określone czynniki, które zwiększają ryzyko powikłań znieczulenia i zabiegu operacyjnego, muszą być bezwzględnie wzięte pod uwagę przy ustalaniu nadzoru operacyjnego. Najważniejsze czynniki ryzyka przedstawiono w tab. 26.3.

3 Kliniczny nadzór

głębokości znieczulenia

Podczas znieczulenia eterem u pacjentów niepre-medykowanych i oddychających spontanicznie można wyróżnić zależne od dawki stadia znieczulenia (zob. rozdz. 3), co pozwala na ocenę dalszego zapotrzebowania na anestetyk i ustalenie głębokości znieczulenia. Przy nowoczesnym znieczuleniu złożonym stadia znieczulenia bywają trudne do oceny. Wyłączenie spontanicznego oddechu w wyniku zastosowania środków zwiotczających sprawia też, że ocena oddechu nie może być brana pod uwagę w ocenie głębokości znieczulenia. Przy stosowaniu do znieczulenia anestetyków wziewnych ocenę zaburza dodatkowo premedykacja, użycie leków uspokajających, nasennych, opioidów czy neuroleptyków.

W ocenie i nadzorze głębokości znieczulenia ogólnego ważny jest nie tylko wpływ anestetyku na organizm, ale przede wszystkim reakcja pacjenta będącego pod wpływem anestetyku na różne bodźce, takie jak laryngoskopia i intubacja dotcha-wicza lub bodźce chirurgiczne. Pojedyncze bodźce mogą mieć różną intensywność, w zależności od tego zmienia się zapotrzebowanie na leki znieczulające i środki zwiotczające podczas różnych rodzajów operacji, a nawet w różnych etapach tego samego zabiegu operacyjnego. U zdrowych pa-