larsen0730

larsen0730



730 II Anestezjologia ogólna

2.3.1    Osmoza i ciśnienie osmotyczne

Płyny zewnątrz- i wewnątrzkomórkowe są od siebie oddzielone błonami półprzepuszczałnymi. Błony te są przepuszczalne dla wody, dyfuzja potasu natomiast odbywa się przez nie wolniej, a sodu nawet 100 razy wolniej niż potasu. Błona ta jest częściowo albo całkowicie nieprzepuszczalna dla białek i innych wielkocząsteczkowych substancji.

Osmoza. Jeżeli po jednej stronie błony znajduje się roztwór zawierający liczne cząsteczki rozpuszczone, włącznie z niedyfundującymi molekułami lub jonami, a po drugiej stronie błony w roztworze znajduje się mniejsze stężenie rozpuszczonych cząstek, to rozpuszczalnik (woda) dyfunduje przez błonę z miejsca o niższym stężeniu do miejsca o wyższym stężeniu. Proces ten nazywa się osmozą. Osmoza trwa tak długo, aż osiągnięty zostanie nowy stan równowagi. W stanie równowagi stężenie zdolnych do dyfuzji jonów po każdej stronie błony jest takie samo. Przemieszczanie się wody przez błonę odbywa się dzięki efektywnemu ciśnieniu osmotycznemu, które jest wywoływane przez cząsteczki nie mogące swobodnie dyfundo-wać przez błonę. Polega ono na istnieniu sił przyciągania pomiędzy cząsteczkami a wodą. Rozpuszczone cząsteczki mogące przechodzić swobodnie przez błonę komórkową wpływają wprawdzie na całkowitą wartość ciśnienia osmotycznego, nie wywołują jednak przemieszczania się wody.

2.3.2    Osmolarność

Osmolamość określa stosunek wody do rozpuszczonych w niej cząsteczek. Jest ona miarą liczby cząsteczek w rozpuszczalniku.

-    1 mol określonego związku zawiera 6,023 x 1023 cząsteczek (liczba Avogadro).

-    1 Osmól jest to 1 mol danego niedysocjująeego związku w I litrze rozpuszczalnika.

-    1 mOsmol (miliOsmol) jest to 1/1000 Osmolą związku w rozpuszczalniku

-    Osmolałność jest to liczba moli rozpuszczonych cząsteczek w 1 kg wody.

-    Osmolarność jest to liczba moli rozpuszczonych cząsteczek w 1 litrze roztworu.

W bardzo rozcieńczonych roztworach, jak w przypadku ludzkiego organizmu, oba pojęcia mogą być stosowane wymiennie.

Osmometria. W warunkach klinicznych osmolal-ność można oznaczyć w ciągu kilku minut za pomocą osmometrii. Zasadą działania osmometrii jest zjawisko obniżania temperatuiy punktu zamarzania wody przez rozpuszczone w niej substancje.

W warunkach fizjologicznych istnieje równowaga osmotyczna między przestrzenią wewnątrzkomórkową i zewnątrzkomórkową. Osmolałność surowicy jest więc reprezentatywna dla obu tych przestrzeni.

| Osmolamość surowicy wynosi 290-300 mÓsmol/l.

Ze względu na to, że jony sodowe decydują w więcej niż 90% o efektywnej osmolalności przestrzeni zewnątrzkomórkowej, znając ich stężenie w osoczu, można w przybliżeniu obliczyć osmolamość surowicy:

osmolamość (mOsmol/l) =

(stężenie sodu w osoczu w mEq/l + 5) x 2.

Nie uwzględnia się tutaj substancji niejonowych, ponieważ mają one niewielki udział.

Klinicznie ważne:

-    W przypadku znacznej hiperglikemii, należy dodać 5,5 mOsmol/l na każde 100 mg/dl glukozy.

-    W mocznicy wartości oznaczone osmome-trycznie muszą zostać skorygowane w taki sposób. że na każde 60 mg/dl mocznika od oznaczonej osmometrycznie liczby należy odjąć 10 mOsmol/l.

Przykłady praktyczne. Jeżeli człowiek wypije więcej wody niż wynosi jej wydalanie, występuje dodatni bilans wodny. Przyjęta woda pozostaje początkowo w przestrzeni zewnątrzkomórkowej, której objętość wyrasta. Znajdujące się w niej rozpuszczone cząsteczki zostaną rozcieńczone, co spowoduje obniżenie efektywniej osmolalności. Wywoła to przesunięcie wody z przestrzeni zewnątrzkomórkowej do przestrzeni wewnątrzkomórkowej, aż do wyrównania osmolalności w obu kompartmentach. Osmolałność będzie teraz niższa, niż przed przyjęciem wmdy.

Jeżeli natomiast człowiek przyjmie sól w więk-szym stężeniu niż wynosi jej stężenie w przestrzeni zewnątrzkomórkowej, spowoduje to wzrost stężenia sodu w tej przestrzeni. Wywoła to przemieszczenie się w'ody wewmątrzkomórkowej na zewnątrz, aż do ponownego wyrównania się równowagi osmotycznej między obydwoma kompart-mentami. Osmolałność będzie jednak wyższa niż przed przyjęciem soli.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
larsen0714 714 II Anestezjologia ogólna pomiar ciśnienia zaklinowania (PCWP) pęcherzyki ptucne Ryc.
larsen0552 552 II Anestezjologia ogólna kiego znieczulenia podpajęczynówkowego i spadku ciśnienia tę
larsen0592 592 II Anestezjologia ogólna rozszerzenie naczyń krwionośnych z zastojem żylnym; ciśnieni
larsen0702 702 II Anestezjologia ogólna Ryc. 26.30 Krzywa ośrodkowego ciśnienia żylnego z falami a,
larsen0716 716 II Anestezjologia ogólna ciśnienie średnie 10-22 mniHg (średnio 16 mmHg); -
larsen0718 718 II Anestezjologia ogólna Tabela 26.9 Ciśnienie zaklinowania w zespole małego rzutu
larsen0802 802 II Anestezjologia ogólna 6 Substancje stosowane w celu obniżenia ciśnienia
larsen0840 840 II Anestezjologia ogólna krążenia ze wzrostem ciśnienia tętniczego i tachy-kardią (uw
larsen0872 872 II Anestezjologia ogólna ►    zapobieganie wzrostowi ciśnienia
larsen0892 892 II Anestezjologia ogólnaspadkiem ciśnienia tętniczego i pojemności minutowej serca. A
larsen0910 910 II Anestezjologia ogólna Ciśnienie perfuzji naczyń wieńcowych jest to różnica pomiędz
larsen0704 704 II Anestezjologia ogólna odłokciowa (zob. ryc. 26.32a). Punkcję tej żyły można wykona
larsen0316 316 II Anestezjologia ogólna -    Czy cierpi Pan/Pani na astmę oskrzelową?
larsen0318 318 II Anestezjologia ogólna manych wyników badań nieukierunkowanych są dla oceny ryzyka
larsen0320 320 II Anestezjologia ogólna3.1.3    Elektrolity, mocznik, kreatynina,&nbs
larsen0322 322 II Anestezjologia ogólna znać, gdyż mają one wpływ na anestezjologiczne postępowanie
larsen0324 324 II Anestezjologia ogólna zakresie. Często także należy rozpocząć operację nim nadejdą
larsen0326 326 II Anestezjologia ogólna -    przedawkowanie leków, zwłaszcza
larsen0328 328 II Anestezjologia ogólna Dick W, Encke A, Sehuster HP (Hrsg): Pra- und postoperative

więcej podobnych podstron