M Feld TBM245

7

Podział części maszyn dla racjonalnego przeprowadzenia ich obróbki

Dążeniem technologa jest takie zaprojektowanie procesu technologicznego określonej części, aby po przejściu do jej realizacji na warsztacie opracowany dla niej proces nie różnił się od procesów dla części technologicznie podobnych. Stąd wyłonił się problem podziału części na grupy technologicznie podobne, aby dla tych grup opracować procesy wzorcowe, czyli uzyskać taki zbiór części, dla którego będzie można ułożyć jeden typowy proces technologiczny, zawierający operacje wykonane tymi samymi metodami, jednakową liczbą ustawień, narzędzi przy zastosowaniu tych samych pomocy warsztatowych itp.

7.1. Klasyfikacja części

Pierwsza klasyfikacja części została wykonana w latach pięćdziesiątych pod kierunkiem prof. A. Sokołowskiego. Na podstawie tej klasyfikacji wszystkie części maszyn zostały zgrupowane w czterech działach: 1 - części obrotowe, 2 - części wieloosiowe, 3 - części płaskie, 4 - części specjalne. Wszystkie te działy podzielono na 15 klas (rys. 7.1). Dobierając dalej odpowiednie wyróżniki klasyfikacyjne, jak np. dalsze zróżnicowanie kształtu, dokładność poszczególnych powierzchni, wymiar, materiał, można każdą klasę podzielić na grupy, podgrupy i typy. Typ jest najniższym stopniem klasyfikacyjnym.

Tak więc dla określonego typu można opracować jeden typowy proces technologiczny.

Zagadnieniem klasyfikacji części maszyn zajmował się w naszym kraju Instytut Organizacji Przemysłu Maszynowego. Opracowany przez Instytut klasyfikator składa się z dziesięciu znaków (rys. 7.2). Pierwszy znak oznacza grupę klas. Dwa pierwsze znaki określają klasę. Klasa stanowi podstawową jednostkę podziału. Trzeci znak oznacza podklasę, czwarty - wielkość przedmiotu lub jego masę, piąty odmianę technologiczną, szósty - materiał, siódmy - postać materiału wyjściowego, ósmy - do-