Obraz9 3

•^vch-1

•    uwzględnienie wcześniejszych doświadczeń podmiotu opieki w zakresie ko: stania z działań o charakterze pomocy oraz świadczenia ich na rzecz inn

Zakres i charakter pomagania w pielęgnowaniu może być różny (ryc. 2.18).

Asystowanie podmiotowi opieki — podstawowe założenia:

•    być obecnym z nim,

•    nie pozostawiać go samego z jego problemami zdrowotnymi i piclęgna nymi,

•    pomagać, współdziałać z nim.

Zapamiętąj:

Istnieje spora zbieżność pomiędzy' pomaganiem w pielęgnowaniu a asystc niem podmiotowi opieki.

W podziale na pielęgnowanie:

•    tradycyjnej

•    nowoczesne

za kryterium różnicujące przyjmuje się „czas” (przeszłość, teraźniejszość) oraz sta pień samodzielności pielęgniarki (ryc. 2.19 i 2.20).

Pielęgniarka

Zindywidualizowane (patrz podrozdz 2.7)

Leczenie (współudział)

Wykonywanie zleceh lekarskich

Hyc. 2 JO. Wzór pielęgnowania. Zmienna różnicująca: ogólna orientacja zawodowa pielęgniarki

Zapamiętąj:

Wyłączne skupienie się pielęgniarki na wykonywaniu zleceń lekarskich pc duje, iż za podstawowy cel przyjmuje się:

• osiągnięcie biegłości i bezbłędności w ich wykonywaniu („im piclęg szybsza, tym lepsza”).

Dodatkowe wyjaśnienia (do ryc. 2.21). Podmiot opieki zostaje podzielony! części, fragmenty, z których każdy stanowi przedmiot zainteresowania innej pi^c*l gniarki.

fiA

. Opatrunki, wstrzyknięcia dożylna itp.

Wynikające ze zleceń lekarskich

(programu leczenia)

Piełęgnia^rka

Wstrzyknięcia ■ domięśniowe, inne drobne zabiegi

Tak zwana opieka ’ przytóżkowa

Nie oznacza jeszcze pełnego, racjonalnego pielęgnowania

R>c. 2.21. Wzór pielęgnowania. Zmienna różnicująca: „specjalizacja" zawodowa (lub funkcyjna).

2.5.1

Pielęgnowanie ukierunkowane na potrzeby

Pielęgniarstwo (w tym pielęgnowanie) niemal od zawsze miało świadomość bliskiego związku człowieka z przyrodą, środowiskiem, w którym żyje, pracuje, odpoczywa. Interesowało się potrzebami:

•    biologicznymi.

•    psychicznymi,

•    społecznymi i

•    duchowymi człowieka.

Inwestowano w ich rozpoznawanie i zaspokajanie (Torres, 1986; Wrońska, 1995; Poznańska. Plaszcwska-Żywko, 2001).

Szczególną wagę przywiązywano (i nadal się przywiązuje) do opracowań tych teoretyków pielęgniarstwa, którzy zajmowali się potrzebami i z nich uczynili przedmiot szczególnego zainteresowania (np. Pcplau, Henderson, Orem).

Dodatkowe wyjaśnienia. W rodzimych opracowaniach w ciągu ostatnich lat stosunkowo wiele miejsca poświęcano takim zagadnieniom, jak:

~ tozpoznanie/rozpoznawanic potrzeb (najczęściej: zakres i charakter),

- znaczenie potrzeb (dla pacjenta, pielęgniarki, pielęgnowania, pielęgniarstwa;

dla teorii i praktyki; dla.nauczania pielęgniarstwa),

~ dokumentowanie potrzeb rozpoznanych (dla celów racjonalnego pielęgnowania),

~ weryfikowanie potrzeb (sprawdzanie stopnia zaspokojenia, porównywanie . ² tym, co założono osiągnąć),

^{c 1} konsekwentnie dalej: