Obraz5 2

76 Gleby hydrogcniczne

Zapis profilu gleb torfowych torfowisk wysokich jest następujący: POtwy--Otwy.

Według składu botanicznego zbiorowisk torfotwórczych, torfowiska i torfy wysokie dzieli się na: mszarne wysokie, wrzosowiskowe, bór-bagnowe.

W klasyfikacji leśnej torfowiska wysokie są siedliskami borów bagiennych. Tereny bezleśne to mszary i wrzosowiska bagienne.

(fyk. GLEBY 1’OBAGIENNE

Do tego rzędu należą gleby, które powstają z gleb zabagnionych lub bagiennych po odwodnieniu, przerywającym proces akumulacji materii organicznej i inicjującym fazę decesji. Cechą charakterystyczną gleb tego rzędu jest przeciwstawne do akumulacji zjawisko mineralizacji i ubytku masy organicznej. Zachodzi ono pod wpływem przenikania do porów powierzchniowej warstwy glebowej powietrza, zajmującego miejsce wody odciekającej i wyparowującej w wyniku zmiany warunków wodnych siedliska. Odwodnienie i napowietrzenie powierzchniowej warstwy gleby powoduje wiele przeobrażeń natury fizycznej, chemicznej i biologicznej. Przeobrażenia te składają się na proces murszenia gleb.

Proces ten różnicuje się w zależności od rodzaju organicznego utworu glebowego, w którym zachodzi, powodując z kolei formowanie dwu odmiennych co do charakteru i właściwości typów gleb: I) gleby murszowe, 2) gleby murszowate.

IVBt. Gleby niurs/.owc

Gleby murszowe powstają z gleb bagiennych. W ich profilu występuje warstwa co najmniej 30 cm miąższości zawierająca powyżej 20% materii organicznej. W przypadku zalegania na powierzchni tej warstwy utworu nieorganicznego zawierającego poniżej 20% części organicznych glebę traktuje się jako organiczną, jeśli miąższość tej warstwy nie przekracza 30 cm. Cechą charakterystyczną gleb murszowych jest rozwój procesu zmieniającego strukturę organicznej masy glebowej w kierunku ziarnistej lub gruzełkowatej, typowej dla murszu. Zaawansowanie tego procesu jest różne, co powoduje potrzebę określania stadium zmurszenia gleby.

Na podstawie stanu przeobrażenia profilu glebowego wyróżnia się gleby słabo zmurszałe (MI) (w tym także świeżo odwodnione bez wyraźnie zaznaczonych cech przeobrażenia procesu murszenia), średnio zmurszałe (MII) oraz silnie zmurszałe (MIII). Ustalenia stadium zmurszenia gleb dokonuje się na podstawie wykształcenia charakterystycznych poziomów Ml (darniowego), M2 (poddarniowego) i M3 (przejściowego). W przypadku zacierania się cech morfologicznych procesu murszenia, przeważnie na skutek uprawy, podstawą określania stopnia zmurszenia jest miąższość warstwy murszowej. Natomiast