Obraz5

*.vM l.p. na-ija, -yja, -i, np.: mieć okazy ją, wygłaszać oracyją, widzieć panią Zofiją.

3) Stan współczesny

Rzeczowniki spółgłoskowe mająB - M. Rzeczowniki samogłoskowe mają w B końcówkę -ę. Wyjątek: widz Opanią.

§ 123. Narzędnik liczby pojedynczej.

1) Stan wyjściowy

Deklinacja	Końcówka	Przykłady
-a-	-oję	żen-oję, ręk-oję
-ja-	-ejQ	duś-eję, gospodyn-eję
-i-	-tję	kost-bję
-er-	-bję	mater-bję
-u-	-Bję	svekn>v-tję, xoręgT>v-bję

2)    Zmiany na gruncie polskim

Jedyna zmiana polegała na ściągnięciu końcówek -ojp, -eję, -bję w-ą.

3)    Stan współczesny

WN l.p. panuje dziś jedyna końcówka-ą.

§ 124. Miejscownik liczby pojedynczej.

1) Stan wyjściowy

Deklinacja	Końcówka	Przykłady
-a-	-e	żen-e, ręc-e
-ja-	-i	duś-i, gospody n-i
-i-	-i	kost-i
-er-	-i	mater-i
-u-	-i	svekrbv-i, xoręgbv-i

2) Zmiany na gruncie polskim

Rzeczowniki twardotematowe (tj. dawne tematy na -a-) dziedziczą końcówkę -e *-e), która wywołuje drugą pałatalizację spółgłosek welarnych, np.: wodzi-e, mąc-e, nodz-e.

107