Obraz 2

i wprawie - może na podstawie badań organoleptycznych i botanicznych dokonać pra-1 widłowej oceny wartości pastewnej i zdrowotności siana.

się jako plowozicloną, z łąk kwaśnych jako szarozieloną (przewaga turzycowatych), I siano leżące długo w deszczu na pokosach ma barwę jasnobrunatną, zamulone ban^ [ szarą. Siano zebrane zbyt późno, ale przy słonecznej pogodzie ma barwę slomiasto-żólta I i wartość pastewną też zbliżoną do słomy zbóż. Siano zaatakowane przez grzyby ma t barwę zmienioną w zależności od dominującego gatunku.

Prawidłowa woń siana powinna być aromatyczna - to suma ciał lotnych wszystkich roślin, które się w nim znajdują. W świeżym sianie dominuje wuń kumaryny. Przedwojenna instrukcja pozwalała na stosowanie siana w żywieniu kom wojskowych dopiero po

trzech miesiącach od daty zbioru. Chodziło tu o tzw. „wypocenie siana”, to jest uciszenie I aktywności enzymatycznej, a także ulotnienie się różnych ciał lotnych, w tym również [

trujących. Woń zatęchła siana świadczy o jego zaatakowaniu przez grzyby saprofityczne. I Siano łatwo nabiera również woni z otoczenia, np. może mieć woń oborową, gnilną i I amoniaku. Siano przechowywane nawet w dobrych warunkach stopniowo traci woń I aromatyczną.

W badaniach organoleptycznych siana można stwierdzić dotykiem wilgotność i I niiękkoćć    ^"^rhH^T1 ™'cnić wilgotność - siano suche, zawierające ok. 15%J

wody szeleści i kruszy sie.

Po badaniach organoleptycznych przystępuje się do badań botanicznych jnakrosko- 1 powych. Na wstępie określa się, czy jest to siano łąkowe. czv z monokultury (np koni- K —czyna^Lucerna), dalei. czv_to iesl pierwsza pokos, czy dalsze pokosy (tzw. potraw.wl wa). W pierwszym pokosie jest przpwPfl” pędów nasiennych, w dalszym dpmfiniia Oście I traw. W opinii praktyków rolniczych siano z pierwszego pokosu jest wy^licfilbTRrjako]I zbierane w czasie długiego dnia i bardziej aromatyczne. Określa się również stadium, 1 —rozwoin roślin w okresie zbioru - przed czy poJąaUiigiuu, w stadium tworzenia nasiąn■ itd. Ma to duży wpływ na zawartość składników odżywczych i karotenu. W suchej masie I traw białko ogólne strawne przed kwitnieniem wynosi 13%, a po okwitnieniu spada do j 3%, w tym czasie włókno surowe wzrasta z 18 do 29%.

Przystępując .do-szczegółowej analizy botanicznej oznacza sie wszystkie gatunki nv W _ś 1 in zawartych w sianie, każdy gatunek waży oddzielnie i oblicza procentowy stosunek , do ogólnej wagi próbki. Taka analiza dąje~pelny obraz roślinności zarówno pastewnej, E jak też roślin trujących" i szkodliwych. Dokonując analizy botanicznej równocześnie I oddziela się ewentualne inne składniki zawarte w próbce, jak zanieczyszczenia orga- > niczne i mineralne.    adaniach orientacyjnych pgcprowadzanych np. w terenie I

iki bez określenia

można podzielić całe

procentu każdego gatunku na następujące

grupy:

1)    trawy słodkie (Gramineae) - łodyga okrągła, pusta, tzw. kolanka, kwiaty obuplciowe;

2)    trawy kwaśne (Cyperoceae, Juncaceae) - łodyga trójkątna lub okrągła, pełna, kwiat)'

często rozdzielnopłciowe;

3)    motylkowate (Papilionaceae)\

4)    zioła dietetyczne;

5)    rośliny trujące;

6)    rośliny szkodliwa.

62